Niemy dialog z Florencją i odświeżanie pamięci
niedziela, stycznia 05, 2025
Piazza Santissima Annunziata spowita była w nastrojowe światła w ceglano-złotym kolorze. Te światła tliły się ledwo ledwo, niemal jak blask dopalającej się świecy. Poza nimi plac otulała senna atmosfera i zaraz pomyślałam sobie, że taki widok doskonale wkomponowałby się w klimat XIX wiecznych powieści. Ludzi była zaledwie garstka, siedzieli pod arkadami i rozmawiali cichutko, jakby bali się, że odbijające się echem słowa zmącą tę nastrojową ciszę.
Jaka to była poetycka odmiana od tego, co działo się na Corso, na Piazza della Repubblica, na Ponte Vecchio, na Lungarno...
Pierwsze dni stycznia Mikołaj spędził z przyjaciółmi w Rzymie. Wracał do domu w sobotę, ale ze stacji we Florencji gnał od razu na stadion, gdzie już czekał na niego marradyjski przyjaciel i gdzie razem mieli kibicować Fiorentinie, która nawiasem mówiąc przegrała z Neapolem z kretesem, ale jak powiedzieli moi ulubieni kibice - to nie zwycięstwo jest najważniejsze.
Trzeba było więc przed meczem odebrać od Mikołaja plecak i po meczu odebrać samego Mikołaja oraz przyjaciela i odstawić ich do Marradi. Misja bardzo przyjemna, bo dzięki niej jeszcze raz mogłam podziwiać spektakl F-light i świąteczne iluminacje. Jeszcze raz mogłam skorzystać z wygodnego powrotu i cieszyć się Florencją o zmroku.
Miasto opętało wczoraj szaleństwo pierwszego dnia wyprzedaży. W ogóle nie zarejestrowałam, że ten pierwszy dzień to właśnie wczoraj. Szaleństwo ogarnęło wszystkie główne ulice sklepowe oraz parkingi. Nawet na SMN nie było wolnych miejsc postojowych! Mogę sobie tylko wyobrazić, co działo się w centrach handlowych, Gigli - główna galeria Florencji, która znajduje się na peryferiach miasta na pewno przeżywała prawdziwe oblężenie. Taki chaos to już nie na moje nerwy...
Podkusiło mnie, żeby zajrzeć do Rinascente w poszukiwaniu jednego drobiazgu na okoliczność Befany i patrząc z boku na to, co tam się działo, można było pomyśleć, że wszystkie te cudowności rozdają za darmo.
Przez część spaceru towarzyszył mi Paw, więc jeszcze raz na koniec świątecznego okresu obejrzeliśmy spektakl świateł i zatrzymaliśmy się na małe co nieco w ulubionej Fiaschetterii na piazza dell'Olio. Ze wszystkich moich ulubionych lokali tylko ten był czynny albo miał wolne miejsca. Szaleństwo objęło swoim zasięgiem nawet przybytki gastronomiczne. Tak czy inaczej Fiaschetteria jest zawsze dobrym pomysłem, uwielbiam serwowane tam proste przysmaki i bardzo nieformalną atmosferę. Pokuszę się o stwierdzenie, że to jedno z tych florenckich miejsc, do których wchodzę "jak do siebie".
Samotna część mojego spaceru skupiła się natomiast pomiędzy wspomnianą na początku Piazza Santissima Annunziata i San Marco.
Drzwi do kościoła świętego Marka zastałam otwarte, więc pomyślałam, że to dobra okazja, aby odświeżyć sobie pamięć o wnętrzu jednej z ważniejszych świątyń miasta. Ostatni raz byłam tu, kiedy pracowałam nad tekstem Sekretów Florencji, a to znaczy, że minęło już kilka lat...
Wstyd się przyznać, ale w ogóle nie pamiętałam, że w San Marco pochowani zostali Poliziano i Pico della Mirandola. Poliziano był chyba najważniejszym poetą toskańskiego humanizmu. Dzięki protekcji i mecenatowi Lorenzo il Magnifico Poliziano mógł poświęcić swoje życiu poezji i naukom humanistycznym. Stał się jednym z filarów Florenckiej Akademii Platońskiej, osobistym sekretarzem Wawrzyńca, a także opiekunem i nauczycielem jego syna Piero.
Co ciekawe, dopiero ostatnie badania naukowców z uniwersytetu bolońskiego potwierdziły, że Poliziano został otruty, podobnie jak Pico, który zmarł kilka dni po nim niemal w identyczny sposób. Wszystko wskazuje też na to, że maczał w tym palce właśnie jego wychowanek Piero de' Medici w czasach, kiedy rządy w mieście przejmował Savonarola.
W kościele San Marco, w kaplicy Salviati spoczywa również święty Antonio Pierozzi. Był on arcybiskupem Florencji na początku XV wieku i to on zainicjował prace, mające na celu powiększenie kompleksu klasztornego, utworzenie w nim pierwszej publicznej biblioteki w Europie i w końcu to właśnie Antonio zlecił Beato Angelico wykonanie słynnych fresków w celach mnichów.
W zeszłym wieku pochowany został tu również Giorgio La Pira - najsłynniejszy burmistrz Florencji, o którym opowiadam szczegółowo w Nowe Sekrety Florencji i okolic. Do drugiej części moich florenckich opowieści postanowiłam dodać rozdział o wyjątkowych osobistościach związanych z miastem - osobistości, które nie cieszą się światową sławą, tak jak Botticelli, Michelangelo czy Lorenzo il Magnifico.
W tym miejscu jeszcze raz przypomnę, że Nowe Sekrety nie są nowym wydaniem pierwszych Sekretów Florencji, tylko treścią zupełnie nową i po cichu przyznam, że z trzech opublikowanych do tej pory książek - moją ulubioną. Poza rozdziałem ekstra o ważnych personach, jest też rozdział o polecanych miejscach "gdzie zjeść", to też w nim znajdziecie więcej informacji o wspomnianej wcześniej Fiaschetterii.
W czasie samotnej części spaceru odświeżyłam sobie historyczno artystyczną pamięć, ale też jak zawsze wyostrzyłam wzrok na detale. Dopiero, kiedy jestem gdzieś sama, mogę "rozpocząć niemy dialog" z danym miejscem. Nierozproszona głowa wyłapuje drobiazgi na pozór bez znaczenia, słowa niby błache, a jednak skłaniające do refleksji, symbole, grę światła, nowe inspiracje.
Pięknej niedzieli!
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
0 komentarze