Nietypowo - filmowe polecajki, czyli co słychać u ulubionych reżyserów Domu z Kamienia
piątek, października 18, 2024
Özpetek pochodzi z Turcji, ale mówi się o nim, że jest najbardziej włoskim i rzymskim reżyserem, ze wszystkich włoskich i rzymskich reżyserów. Uwielbiam jego słodko gorzkie opowieści, bezpruderyjność emocjonalną i bezpruderyjność w ogóle, poetyckie dialogi i monologi (wiele znam na pamięć), mogę bez końca słuchać muzykę z jego filmów i wpatrywać się z podziwem we wnętrza, w jakich kręcone są sceny. Kto uważnie śledzi filmy Ferzana, ten wie, że tarasy i niebanalne wnętrza oraz słodycze - są jego słabością, tak jak na przykład słabością Tarantino są bose stopy.
Już po samym trailerze nowego, wiem, że to będzie wielkie coś - wystarczy popatrzeć na listę nazwisk przede wszystkim aktorek, ale też kilku aktorów, jakich zaprosił do pracy przy Diamanti.
Ostatni film reżysera, który można było oglądać na Netfliksie Nuovo Olimpo był dla mnie rozrywaczem duszy i bombą emocjonalną.
Wśród moich ulubionych tytułów tego reżysera, poza już wymienionym są: Mine Vaganti, La Dea Fortuna, Allacciate le cinture, Napoli Velata, Le fate ignoranti oraz La finestra di Fronte.
Drugim filmem, na który czekam jest Parthenope Paolo Sorrentino. To nazwisko również jest gwarancją kinematograficznej uczty, a nowy film, jak określa sam reżyser, jest metaforą życia Neapolu i już samo to jest dla mnie czymś fascynującym. Poprzedni tytuł È stata la mano di Dio jest jednym z najlepszych filmów jakie widziałam w ostatnich czasach. Sorrentino również - tak jak Özpetek - maluje obrazami, jest poetą kina, nieoczywisty, nie wszystko mówi wprost. Trudno nie kochać jego filmów, jeśli kocha się fotografię. Każdy jeden kadr jest dla mnie arcydziełem. Jego filmy raz obejrzane, zostają w człowieku na zawsze. Niewielu reżyserów ma taki dar. Film będzie wyświetlany we włoskich kinach od 24 października.
Myślę, że choć dla mnie wyprawa do kina jest wyzwaniem, to stanę na głowie, żeby te dwa filmy zobaczyć możliwie jak najszybciej. Ideałem byłby stylowy, florencki Odeon - w myśl zasady - jak kochać to księcia, jak kraść to miliony, jak do kina to do Odeonu, ale późne seanse wiążą się z zostaniem na noc, a to robi się już całkiem droga impreza.
I dodam na koniec, że nie jestem absolutnie kinomaniaczką. Oglądam bardzo mało filmów, nie znam nazwisk aktorów, ani większości reżyserów, ale na pewno jestem maniaczką Sorrentino i Özpetka.
Dobrego weekendu! A jeśli macie jakieś filmowe polecajaki - najchętniej włoskie - to chętnie poczytam.
ps. Zdjęcia, żeby pozostać w temacie - ukochany Neapol i nieukochany Rzym.
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
0 komentarze