Niedosyt w intensywności
niedziela, maja 05, 2024
Mikołaj wyświętowany, wyśpiewany i wytoastowany. Choć do jego właściwych urodzin jeszcze 12 dni, to mam nadzieję, że piątkowy "podkład" będzie pięknym zaczątkiem jego dorosłości. Cieszę się, że do świętowania przyłączyli się nasi najbliżsi marradyjscy Przyjaciele, że dotarli polscy Przyjaciele, cieszę się, że było nas aż tyle. Cieszę się, że Mikołaj miał w ten dzień blisko siebie osoby, które go lubią, kochają, wspierają, które za nim tęsknią i które z serca, szczerze dobrze mu życzą.
Ostatnie dni, poza świętowaniem Bobasa, to też masa innych intensywności, choć ja paradoksalnie mam w sobie niedosyt. Tak mnie to uczucie niedosytu uderzyło wczoraj na wspólnej kolacji - tym razem falstartowe świętowanie urodzin Mamy, która jest jubilatką dokładnie dzień po Mikołaju. Kiedy przed pójściem spać Najmłodszy szykował sobie prowiant na powrót do Polski, aż mnie ścisnęło w gardle. Za krótko, za mało. Za mało wszystkiego - zdjęć, trekkingów, nowych miejsc, rozmów, kawy, wspólnych posiłków, jeszcze raz zdjęć, jeszcze raz słów... Za mało, za krótko...
Najmłodszy wyjechał o świcie, kiedy moja głowa jeszcze smacznie spała wymęczona ostatnimi zarwanymi nocami.
Chciałabym wycisnąć z tych dni jeszcze więcej, ale chyba więcej się nie da...
Jeden trekking nam się udał, jedno nowe miasteczko Świta odwiedziła, garstka zdjęć została, kibicowanie Mikołajowi w wyścigu VAP, o którym napiszę innym razem (jest rolka na IG) też zaliczone, świętowanie urodzin Mamy i Mikołaja również udane, teraz zostało jeszcze kilka dni, w których będę musiała pogodzić bycie z Ukochanymi i powrót do pełnego lekcyjnego grafiku.
To na pewno nie będzie łatwe, ale za dużo w tych dniach, czy też tygodniach było odwołanych lekcji...
Na szczęście na dziś, zanim wciągnie mnie lekcyjny wir, szykuje się wielka przyjemność z Mamą i Świtą, choć już w nieco okrojonym składzie. Tak czy inaczej mam nadzieję, że dalej będziemy się pławić w naszym rodzinnym cieple, w słońcu i a niektórzy pewnie w kwestii pławienia posuną się zdecydowanie dalej...
Pięknego dnia!
WIR to po włosku VORTICE (wym. worticze)
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
2 komentarze
Piękny czas, piękni Wy, piękne góry, piękne wspomnienia. A Paw z bródką? Bajka :) Pozdrawiam. Hanka
OdpowiedzUsuńBardzo dziękujemy:)
Usuń