Urbino od kuchni i artystyczne ciekawostki
środa, października 04, 2023
Był upalny, lipcowy dzień. Dotarliśmy do Urbino wcześnie rano, zgodnie z planem, tak by przynajmniej z częścią nagrań uporać się przed piekielnym upałem. Nawet ja zwykle taplająca się w takich temperaturach z rozkoszą, musiałam przyznać, że bieganie w górę i w dół po "saliscendi" (czym są - wyjaśniam w filmie), mówienie z sensem i do tego wyglądanie świeżo, było przedsięwzięciem karkołomnym.
Ze wszystkich ponad dwudziestu filmów, które składają się na dwie serie, ten był najbardziej pracochłonny, najbardziej zajmujący merytorycznie, nagranie go zajęło nam najwięcej czasu i było też największym do tej pory wydatkiem.
Latem nie chciałam publikować spojlera - o czym będą następne odcinki, więc nasze wyprawy komentowałam tylko enigmatycznie, bez podawania szczegółów. Wczoraj jednak pomyślałam, że zabranie Czytelników za kulisy powstawania filmu może być interesujące i pokaże, że to nie jest tylko chaotyczne bieganie z telefonem. Od początku mieliśmy ambicję, żeby nasze filmy były czymś więcej.
W czasach kiedy wszystko zaczyna się sprowadzać do "shortów", my próbujemy iść własną drogą. Zapraszamy na bajanie, na spacer, na kontemplację powolnych ujęć, w których miesza się sztuka, architektura i krajobraz natury.
Nakręcenie ponad dwudziestu odcinków sporo nas nauczyło i oczywiście uczymy się nadal. Każdy kolejny film to nowe doświadczenie, które potem przekuwamy w ulepszenie kolejnych odcinków.
Praca nad filmem zaczyna się od wymyślenia miejsca i tematu. To - z wiadomych względów - moje zadanie. Pomysłów mam tyle, że życia nam zabraknie, żeby je wszystkie zrealizować. Staram się tak układać plan nagrań, aby była między nimi równowaga, to znaczy dla każdego coś - sztuka, kuchnia, natura, historia, ciekawostki, trekking, góry i morze, a także specjalni goście i inne niespodzianki, którymi - mam nadzieję - nie raz jeszcze zaskoczymy.
Pierwsza seria filmów kręcona była na żywioł. Przy drugiej już wiedzieliśmy, że musi być konspekt, bo inaczej montowanie będzie coraz większą drogą przez mękę. Zdarzyło nam się całą scenę wyrzucić do kosza, bo na przykład zabrakło wstępu. Tak, jak pisałam wyżej - uczymy się i doskonalimy.
O artystyczne ujęcia, o profesjonalne nagranie oraz o montaż - dba oczywiście Najmłodszy. Jeśli każe stanąć w palącym słońcu i powtórzyć piąty raz schodzenie z góry - posłusznie wykonuję zadanie. Czasem jest tak, że pierwsza wersja sceny wyjdzie nam ładnie, a czasem powtarzamy ją naprawdę do znudzenia, bo albo ja się przejęzyczę albo zatnie się mikrofon albo ktoś wtarabani nam się na plan albo ktoś inny przejdzie obok z terkoczącą po bruku walizką albo po prostu nie wyjdzie nam tak, jak byśmy chcieli.
Dlaczego Urbino znalazło się na liście drugiej serii filmów?
Chciałam przede wszystkim pokazać region Marche, który wśród większości turystów jest nadal niedoceniony, a Urbino jest zdecydowanie jednym z jego najpiękniejszych miasteczek. Ma ciekawą historię, bogactwo sztuki i - tak jak wymarzył sobie Federico da Montefeltro - idealną architekturę.
Nie zwiedziliśmy wszystkich miejsc, bo byłoby to zbyt czasochłonne i niestety kosztowne - już dwa muzea i podróż, były nie bez znaczenia dla budżetu. Tak czy inaczej od samego początku wiedzieliśmy, że wyjdą nam z pięknego Urbino dobre dwa odcinki, do obejrzenia których niezmiennie zapraszam i przy okazji dziękuję tym, którzy podali je dalej w świat - to dla nas bardzo ważne.
Przy nagrywaniu drugiej serii nie bez znaczenia była też pomoc Pawia, który był kierowcą, garderobianym, cateringiem, tragarzem, fotografem "backstage", "przynieśpodajpozamiataj", a raz okazał się nawet bohaterem, ale to będą kulisy innego odcinka. Z pokorą znosił też nasze niewybredne żarty i zawołania zapożyczone z pewnego filmu - "Miauczek w lewo, w prawo, dawaj dawaj...(cenzura)"
Oczywiście taka praca - pod warunkiem, że naprawdę się lubi to i gra się do tej samej bramki - to wielka przyjemność. Już zawsze będę tamten dzień wspominać z czułością. Wyjeżdżaliśmy z Urbino usatysfakcjonowani, ale tak zmęczeni, że brak słów. Było wczesne popołudnie, a my marzyliśmy o drzemce. Musieliśmy jednak szybko postawić się na nogi, bo tego dnia czekała nas jeszcze jedna seria nagrań i tym razem fizycznie - morderczy wysiłek w środku upalnego dnia.
Na koniec jeszcze dwie ciekawostki, z których o jednej wspomiałam w filmie.
Niemal za każdym razem, kiedy zwiedzam jakieś miejsce, dzieje się coś niezwykłego. Zupełnie jakby moja chęć poznania przyciągała osoby gotowe podzielić się swoją wiedzą czy doświadczeniem. Tak było nie raz we Florencji, tak było w Rimini, w wielu innych małych miasteczkach i tak też stało się w Urbino.
Kiedy Najmłodszy filmował dzieła w kolejnej sali, podszedł do mnie kustosz i zwrócił uwagę na niezwykłe drzwi. Zostały one wykonane według rysunków Sandro Botticelli. Co ciekawe - niewielu w ogóle je zauważa. I ja i inni zwiedzający, skupieni na obrazach, przeszliśmy przez próg nawet nie zaszczycając spojrzeniem skrzydeł tego niezwykłego arcydzieła.
Porozmawiałam chwilę z kustoszem i podziękowałam, bo gdyby nie on, coś tak pięknego najzwyczajniej umknęłoby moim niby tak uważnym oczom.
- Popatrz jak finezyjna jest tarcza Minerwy - wyszeptał kustosz.
Druga ciekawostka związana jest z pewnym dziełem, które na filmie możemy zobaczyć, ale o którym nie wspominam. Zagłębiłam się w jego historię dopiero kilka dni temu.
Mam taki zwyczaj, że kiedy jestem w galerii czy muzeum namiętnie fotografuję dzieła sztuki, żeby w domu móc się ich uczyć na spokojnie.
Tak było też tym razem, przy okazji realizowania filmu.
Oto Pala del Corpus Domini.
Zlecenie na wykonanie tej nastawy ołtarzowej przyjął w połowie XV wieku Fra Carnevale. Wraz ze zleceniem przyjął też zaliczkę w wysokości czterdziestu złotych dukatów. Z racji nagromadzenia innych zleceń, ostatecznie nie zrealizował swojego dzieła, a zaliczka - większość wydał podobno na farby, jeszcze blisko dziesięć lat później widniała w dokumentach jako kwota niezwrócona.
Następnie w drugiej połowie XV wieku zlecenie zostało powierzone - niedocenionemu jeszcze wtedy artyście, o którym mówiło się, że ma obsesję na punkcie perspektywy - Paolo Uccello. O tym, że malarz nie liczył się jeszcze na artystycznej scenie, świadczy chociażby śmiesznie niskie wynagrodzenie, które miało być równe wartości pary butów.
Paolo Uccello ostatecznie wykonał tylko dolną część Pali - historie "Cudu sprofanowanej hostii", który podobno miał miejsce w 1290 roku, przynajmniej tak twierdzi znany w tamtych czasach kronikarz Villani. Nie wiadomo tak naprawdę z jakich powodów Paolo nie dokończył swojego dzieła. Jego kontynuację zaproponowano Piero della Francesca, który jednak zlecenia nie przyjął.
Dopiero w 1474 roku Pala została ukończona przez flamandzkiego malarza Giusto di Gand.
Pala przedstawia Komunię Apostołów. Co ciekawe oprócz oczywistych postaci, po prawej stronie namalowani zostali też współcześni dygnitarze, wśród których sam Federico da Montefeltro - jak zawsze sportretowany z lewego profilu. O tym dlaczego kondotier jest przedstawiany w ten sposób, opowiadam w drugiej części filmu.
Mam nadzieję, że nasze filmy zachęcą Was do odwiedzenia Urbino, do poznania jego historii, do zainteresowania się całym regionem Marche. Mam też nadzieję, że to moje opisanie naszej pracy od kuchni sprawi, że ktoś naszym filmom poświęci więcej uwagi. Opowieści o innych kulisach pojawią się przy okazji kolejnych filmów.
Pierwszy październikowy tydzień już na półmetku, a przed nami jeszcze bardzo ważne dni. Mam nadzieję, że wszystko dobrze się potoczy i niedługo zacznę oddychać spokojniej. Lato nadal pięknie nam króluje, mam nadzieję, że taka aura przywita też naszych Gości, którzy w najbliższych dniach i tygodniach będą przybywać tłumnie!
ZA KULISAMI to po włosku DIETRO LE QUINTE
sukienka: www.madame.com.pl
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
0 komentarze