Kasztany - ostatni raz w tym roku - edukacyjnie o marradyjskich diamentach
poniedziałek, października 30, 2023
Popatrzyłam to na zegarek, to na niebo i przypomniałam sobie, że przecież jesteśmy po zmianie czasu. Było o wiele wcześniej niż myślałam i jeszcze chwilę trzeba było poczekać, żeby zobaczyć finałowe popisy teatralnej grupy. Nagle jednak ogarnęło mnie zmęczenie i potrzeba bycia w domu, więc postałam jeszcze chwilę, potem przeszłam kilka kroków, znów postałam, złapałam kolejne kilka sekund nagrania i ostatecznie ruszyłam w kierunku Biforco nie czekając już na pożegnalne śpiewanie. Musiało mi wystarczyć to, co fotografowałam przez prawie pół dnia.
Kiedy w Marradi kończy się lato, nie ma nigdy wielkiej rozpaczy, bo będąc w Marradi mamy przecież drugi wysoki sezon - jesienny, kasztanowy, rozśpiewany, pełen turystów. Potem, kiedy to wszystko się kończy, to na półkach w markecie pojawiają się już pierwsze panettone, a od panettone do wiosny... wiadomo - prosta droga.
Objadłam się wczoraj tych kasztanów jak wariat. Zajadałam je z jeszcze większym apetytem niż zazwyczaj, bo rano poczytałam sobie o ich wspaniałych właściwościach odżywczych. I tak sobie myślę, że ja chyba nigdy w Domu z Kamienia o kasztanach nic "mądrego", oświecającego nie pisałam, więc dziś naprawiam ten błąd.
Być może słyszeliście nie raz - nawet tu na blogu - określenie castagne i marroni. Nawet ja używam tych słów zamiennie, ale trzeba wiedzieć, że tak naprawdę nie jest to do końca to samo, choć w obu przypadkach mowa o jadalnych kasztanach. Teoretycznie castagne pochodzą z dzikich drzew - spotkacie je często na apenińskim szlaku i najprościej rozpoznać je po tym, że są mniejsze i w jednym jeżyku może być ich nawet pięć czy sześć. Marroni natomiast pochodzą z drzew "uprawianych", czy też takich, o które się dba - coltivati - niezmiennie mam problem z tłumaczeniem niektórych włoskich słów. Jeden jeżyk pomieści co najwyżej trzy marroni.
Nie raz zdarzyło mi, że ktoś z turystów czy czytelników mówił, że nie lubi kasztanów, bo gdzieś tam już jadł i smakują jak słodki ziemniak. Zawsze wtedy podkreślałam, że w takim razie powinien spróbować kasztanów z Marradi, z Mugello i jeśli te smakiem nie przypasują, to można rzeczywiście powiedzieć, że kasztanów się nie lubi. Nie chodzi o to, że przemawia przeze mnie lokalny patriotyzm (to na pewno też), ale takie są fakty! Po pierwsze w samej Italii mamy kilkaset odmian jadalnych kasztanów, a te które przez specjalistów uznawane są za najlepsze z najlepszych to między innymi Marrone del Mugello IGP.
Marrone di Marradi natomiast jest jego "pododmianą" i ze względu na swoje wyjątkowe właściwości i niepowtarzalny smak nazywany jest "Marron Buono". Mówi się, że jest diamentem w kasztanowej kolekcji Mugello i pewnie Toskanii w ogóle.
Kasztany je się pieczone (caldarroste), gotowane (ballotte), robi się z nich najróżniejsze wypieki - w tym słynna torta dei marroni czy castagnaccio. Dawniej robiło się też zupę i używało jako dodatek do mięsa (sprawdziłam! genialne połączenie!). Z kasztanów robi się oczywiście mąkę, z mąki makaron, polentę, placuszki, naleśniki, ciasteczka.
Z kwiatów kasztanów powstaje wyjątkowy miód, poza tym w Marradi robi się też piwo kasztanowe, a samo drewno kasztanowe to szlachetny materiał do zrobienia mebli, które posłużą kilku pokoleniom.
Kasztany są bogate w tłuszcze omega 3 i omega 6, nie zawierają glutenu, są bogatym źródłem witaminy z grupy B, witaminy E i kwasu foliowego, ponadto zawierają witaminę K i wiele cennych dla nas minerałów: potas, fosfor, magnez, cynk, miedź, wapń.
Kasztany mają działanie przeciwzapalne, są doskonałym przeciwutleniaczem, obniżają poziom cholesterolu, regulują pracę układu trawiennego, są zbawieniem dla układu nerwowego. Mówiąc krótko - dobre dla naszej głowy, krwi, mózgu, nerwów, mięśni, żołądka, dla kobiet w ciąży, dla dzieci, dla osób starszych, dla prowadzących aktywne życie - dla wszystkich! I przede wszystkim doskonale smakują!
Mam nadzieję, że udało mi się rozjaśnić nieco kwestie kasztanów. Przy okazji przypominam Wam, że drzewo, które rośnie w parkach to kasztanowiec, a drzewo, które rodzi castagne to kasztan!
Do działań dobroczynnych kasztanów myślę, że można też zaliczyć bycie na marradyjskich sagrach. Mamią smakami, radują duszę, poprawiają humor i zostawiają miłe wspomnienia.
Oczywiście marradyjskie sagry kasztanowe to nie tylko kasztany - to nieodłączne wino cagnina, to też cała masa innych przysmaków, które przyjeżdżają z bliższych i dalszych części Włoch. Dołączcie do nas w przyszłym roku!
Październik powoli zbiera swoje fanty i pakuje walizki. Dziś i jutro, zanim odjedzie z pierwszego peronu stacji Biforco, mam zamiar jeszcze chwilę z nim pospacerować. Mam nadzieję, że pogoda pozwoli i ottobrata wytrwa jeszcze chwilę, a zapowiadane pogodowe zawieruchy szczęśliwie nas ominą.
Dobrego dnia!
KORZYŚCI to po włosku BENEFICI
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
0 komentarze