Czytanie stopami i inne cuda
piątek, czerwca 16, 2023
Mogłabym pokusić się o porównanie do Manzoniego, mediolańczyka, autora jednego z najważniejszych dzieł literatury włoskiej, który nie do końca zadowolony ze swojego dzieła, postanowił poprawić pierwsze wydanie słynnej powieści Promessi Sposi właśnie we Florencji. Dążył do czystości i poprawności języka, a zatem bycie u źródła "języka włoskiego" wydawało się najmądrzejszym rozwiązaniem. Manzoni napisał wtedy słynne słowa, które w dosłownym tłumaczeniu, mówiły o tym, że przyjechał do Florencji, by wypłukać swoje "szmatki" w wodach Arno. Miał oczywiście na myśli Promessi Sposi.
Co ma zatem Manzoni do mnie? W sumie nic, ale przypomniał mi się wczoraj ten fakt, kiedy przyjechałam do Florencji na umówione spotkanie specjalnie dwie godziny wcześniej, by mieć florencki czas tylko dla siebie i by na zmianę czytać i przechadzać się uliczkami, o których mowa w mojej nowej lekturze. I to było przepiękne doświadczenie, jakbym czytała wszystkimi zmysłami, a może nawet jakbym czytała też stopami...
Zaczęłam mój spacer od Via dei Magazzini. To tam, w 1913 roku w jednym z palazzi urodził się Vasco Pratolini. Szukałam dziś rano czy jest coś o samym artyście lub też tłumaczenie jakiegokolwiek jego dzieła w języku polskim, ale niestety nic nie znalazłam. Nie mogę zatem powiedzieć - bierzcie i czytajcie, bo tu potrzebna jest znajomość włoskiego, ale kto ją posiada, temu absolutnie polecam, szczególnie te pozycje, które pomogą na pewno rozsmakowywać się w toskańskiej stolicy. Moim pierwszym spotkaniem z autorem były Le ragazze di San Frediano (Dziewczyny z San Frediano) i już wtedy Pratolini dołączył do moich ulubionych.
Vasco Pratolini to genialny malarz słowem, który pozostawił po sobie najwspanialsze "obrazy" tego wyjątkowego miasta. Obrazy żywe, ruchome, pachnące, dźwięczące, które pobudzają fantazję i jak nic innego, pozwalają chłonąć jego atmosferę - tę dawną, tę prawdziwą, tam gdzie wzrok turystów nie sięga. Pisarze są przecież malarzami, tylko ich narzędziem jest słowo.
Akcja książki Il Quartiere (dzielnica) rozgrywa się w latach 30-tych zeszłego wieku w dzielnicy Santa Croce. Jest nastoletni narrator, są krótkie portki, jest rower, bar, jest praca, robotnicy, są pierwsze miłości czy też fascynacje, jest przyjaźń, jest via de' Malcontenti, via dell'Agnolo, Borgo Allegri, via del Fico, via de' Macci, jest proste, zwyczajne życie, choć życie chyba nigdy nie jest zwyczajne, zwłaszcza we Florencji.
Przeszłam wszystkimi albo prawie wszystkimi uliczkami, które pojawiają się w powieści. Miałam z tego wielką, niemal dziecięcą radość. Szłam i fotografowałam, szłam i na chwilę przystawałam, żeby znowu poczytać... Ja i Vasco Pratolini na randce we Florencji!
A ile "skarbów" znalazłam przy okazji! Tu mieszkał de Fabris (autor fasady Santa Maria del Fiore), tam zatrzymał się Leopardi, a tu...
Ha! To jest bardzo ciekawa historia.
Od zawsze lubię zgłębiać nazwy ulic. We włoskich miastach nazwy zwykle nie są przypadkowe. I tak dzisiejsza Via della Rosa na Santa Croce nazywała się dawniej Via de' Becchi. Becchi w tamtych czasach nazywano zdradzanych mężów - tak jak dziś mówimy po włosku mariti cornuti (mężowie rogacze). Becchi czy cornuti, to znaczy, zdradzani, kiedy o zdradzie wiedzą wszyscy z wyjątkiem samego męża - tak jak zwierzę nie jest w stanie zobaczyć swoich rogów, tylko te innych zwierząt.
Podobno w pierwszej połowie XVIII wieku mieszkańcy się zbuntowali i poprosili o zmianę niechlubnej nazwy. I tak dziś ulica "rogaczy" czy też zdradzanych, nazywa się ulicą Róży. Zmiana nazwy została upamiętniona na tablicy, która do tej pory widnieje na jednym z budynków.
Weekend powoli wchodzi na afisz. Dzisiejszy poranek zaczął się bardzo dobrze i niech będzie to wróżbą dobrego czasu. Dwa miłe zdarzenia wywołały dziś mój uśmiech. O pierwszym dowiecie się już w niedzielę, a o następnym w następną sobotę.
Pięknego dnia!
ZACZĄĆ DOBRZE to po włosku COMINCIARE BENE (wym. komincziare bene)
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
0 komentarze