Świeckie tradycje mają się dobrze - początek 2023 roku
poniedziałek, stycznia 02, 2023
Najbardziej lubię świeckie, rodzinne tradycje. My mamy takich kilka i nieskromnie przyznam, że większość z nich ja sama zapoczątkowałam. Nie wiem oczywiście, czy chłopcy będą je w przyszłym życiu kontynuować. Może za jakiś czas wymyślą własne tradycje? W każdym razie teraz jest miło, tak jak jest, a stare tradycje mają się dobrze.
Jedną z tradycji, które w ostatnich dniach były "grane" jest sylwestrowy trekking , ale o tym już opowiadałam wczoraj, drugą tradycją jest natomiast Capodanno nad morzem.
Jeździliśmy na plażę w Nowy Rok jeszcze wtedy, kiedy Toskania była tylko naszym drugim domem. Nie byliśmy tam w 2016, kiedy zostałam sama z chłopcami i potem w pandemii, kiedy za próg gminy nie można się było ruszyć, ale wiele nadmorskich powitań Nowego Roku pamiętam i to jest chyba najmilszy sposób na spędzenie tego dnia.
Kolejną tradycję wymyślił Mario, który zawsze, odkąd chłopcy byli mali, potrafił wymyślać zabawy z niczego. I tak pewnego roku zrobił na piasku tor, przyniósł kilka kulistych zbitek traw i zaczęły się wyścigi. Od tamtej pory nie wyobrażamy sobie być w Rosignano i pominąć tę tradycję.
Mario niestety nie było z nami w tym roku, bowiem zajęty był swoimi sprawami, ale tradycji stało się zadość! O fikuśny tor zadbali chłopcy. Wyścig wygrał Mikołaj. Zabawa była przednia! Gdybyście chcieli zobaczyć - oczywiście przygotowałam noworoczną rolkę.
Ja sama pozostałam w roli fotografa i obserwatora.
Nawet jeśli moim habitat są góry, to morze jest zdecydowanie inspirującym miejscem. Morze w Rosignano - nawet jeśli "chemiczne" - zimą zawsze robi na mnie wrażenie. Czy w słońcu czy pochmurne kolorystyką dotyka najczulszych stron mojej wrażliwości. Wyostrzają mi się zmysły na najdrobniejsze nawet bodźce. I ten piasek taki przyjemny i wydmy...
Plażą spacerowała młoda dziewczyna, była boso i dźwigała spory plecak. Potem usiadła na kocu blisko wody i zaczęła czytać. Ciekawa byłam bardzo co czytała. Wydawała mi się w tamtym momencie kwintesencją spokoju. Przypomniała mi się moja solo podróż do Neapolu.
Dalej inna para w słusznym wieku fotografowała się nawzajem telefonem. Czerwona kurtka kobiety sprawiła, że nasunęło mi się skojarzenie z muralami Banksy'ego, starsi państwo mogliby być żywym, współczesnym obrazem.
Mam chyba bardzo przebodźcowaną głowę, czuję to jeszcze mocniej po ostatnich dniach i niezliczonej ilości wrażeń. Z jednej strony szkoda mi, że już skończył się ten wspaniały międzyświąteczny czas - czas w zawieszeniu, czas jak oko cyklonu, czas bez zobowiązań. To mój ulubiony moment między Bożym Narodzeniem i Nowym Rokiem. Czas nieświąteczny, a jednak wyjątkowy.
Dziś znów wskoczyłam na karuzelę i świat wrócił do normalnych obrotów... Z drugiej strony to dobrze, bo przed nami czas wypatrywania wiosny, pierwszych fiołków i kwiatów San Giuseppe. Czas, kiedy dnia będzie przybywać coraz wyraźniej.
bluzka: www.madame.com.pl
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
1 komentarze
Taki sen - nie sen . Idę brzegiem morza . Cisza , spokój i tylko słychać szum morza . I nagle , w oddali widać zbliżajacą sie sylwetkę , coraz bardziej znajomą . Smukła , młoda panna , długie wlosy .. no tak ! Juz wiem skąd sie znamy ... marysia
OdpowiedzUsuń