Pochwała Prato - ostatnia część zachwytów - współcześnie
wtorek, stycznia 10, 2023
Ostatnia już - na ten moment - część zachwytów nad Prato... Te zachwyty dotyczyć będą współczesnej twarzy miasta, kosmopolitycznej twarzy miasta, najbardziej krytykowanej części Prato.
Mam słabość do sztuki ulicznej. W moim telefonie mam mnóstwo zdjęć łapanych gdzieś przelotem - czy to poezje wypisane na murach, czy nalepki na skrzynkach gazowych, cokolwiek co w moim pojęciu jest sztuką. Oczywiście najbardziej lubię murale. Nie raz zdarzyło mi się błądzić po mieście, by odszukać jakiś malunek - Neapol, Piza, Rimini... Nie inaczej było w Prato.
Ponieważ czasu w miniony czwartek było mało - wieczorem Tomek występował w roli Befany, więc nawet nie siliłam się na to, by zobaczyć wszystko. Swoją drogą byłoby to niemożliwe nawet gdybyśmy krążyli od świtu do nocy. Tak czy inaczej na liście proateńskich pragnień było obejrzeć choć jeden mural...
Drugi sfotografowany przeze mnie mural namalował Blu - jeden z bardziej znanych włoskich street artystów - znanych również za granicą. Mural przedstawia ewolucję i nosi tytuł A cery long story.
Nie znalazłam też treści odnoszących się do butów na murze, ale przypuszczam, że ta ekspozycja odnosi się do imigrantów.
Ostatni przystanek tamtego dnia to oczywiście Chinatown. O tym zakątku Prato - jedynie gastronomicznie - pisałam już w zeszłym roku. Tym razem udało nam się wrócić w słoneczny dzień, pokręcić na spokojnie po targu, zajrzeć do supermarketu i zrobić nieśmiało kilka zdjęć.
Ja celując nikonem czułam się trochę tak, jakbym wkradała się w zakazany dla mnie świat, ciut niezręcznie, ale żadnych oporów nie mieli natomiast Chińczycy na targu, którzy nagrywali każdy nasz krok, najwyraźniej zafascynowani naszą obecnością.
W skrzynkach było wiele wspaniałych warzyw i owoców. Kupiliśmy kawał świeżego imbiru oraz dragon fruit, bo chłopcy chcieli bardzo spróbować. Zapytałam też o wyjaśnienia, co jest w jednym z pudeł, ale...
- No italiano...
Mężczyzna uśmiechnął się bezradnie pokazując rządek zrujnowanych zębów, a potem uśmiechnął się jeszcze raz, kiedy Tomek podziękował mu po chińsku. Tomek przez sześć miesięcy uczył się języka chińskiego i coś mu w łepetynie zostało.
To niezwykły świat. Świat trochę jak inna planeta. Świat fascynujący, bo to co nieznane, od zawsze mnie fascynuje. Poza tym uwielbiam miasta kosmopolityczne, kulturową różnorodność. Część Prato wzdłuż via Pistoiese to włoskie Chiny - gdzie włoskością są tylko fasady domów i tłumaczenia szyldów. Już niedługo chiński nowy rok, podobno w Prato jest wtedy kolorowo. Tak sobie myślę czy udałoby się w tym czasie na chwilkę znów tam zawitać? Kto wie!
Historia Prato, tekstylia, mniejszość chińska - wszystko spłata się tutaj w barwną kosmopolityczną całość. To wyjątkowe miejsce.
Pięknego dnia.
UWAGA! Ostatnie zdjęcie może być dla niektórych trudne. Oglądać - albo nie oglądać - wybór należy do Was.
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
0 komentarze