O tym jak na scenę Teatro degli Animosi w Marradi znów wchodzi wielka improwizacja!
niedziela, stycznia 22, 2023
Na wieść o tym, że marradyjska Compagnia per non perire d'inedia znów wchodzi na scenę ze spektaklem, aż w ręce przyklasnęłam. Tak bardzo marzył mi się teatr! Jednocześnie miałam dla siebie margines tolerancji, gdyby w ostatniej chwili wygrało lenistwo i senność. Kto mnie zna, ten wie, że o 21.00 to ja się już na drugi bok przewracam, a spektakl miał zacząć się o 21.15. Do tego śnieżyca wieczorem rozkręciła się na dobre, więc potrzeba było dużo silnej woli i równie potężnej miłości do teatru, żeby się z domu wygramolić.
Tomek już wcześniej zaznaczył, że on się z mojego sobotniego planu wypisuje i zostaje w domu. Nie dziwiłam się. Po sześciu dniach szkoły i wolontariacie w sobotę do późnego popołudnia, to jednak każdy w końcu potrzebuje się wyłączyć. Na szczęście nie miał zamiaru rezygnować z takiego wieczoru Mikołaj.
Do domu wróciliśmy grubo po północy przedzierając się przez styczniową śnieżycę, ale było warto!
Compagnia per non perire d'inedia to gwarancja wspaniałego wieczoru. Poza tym ja w ogóle kocham teatr! Kino kinem, ale teatr to jest dopiero coś! Niestety - jak wszędzie - przez pandemię zamarło również marradyjskie życie kulturalne. Niby już latem sporo się działo, ale ja czekałam z utęsknieniem na aktorów naszej lokalnej grupy.
I oto wczoraj w wielkim stylu powrócili na deski naszego wspaniałego Teatro degli Animosi ze swoją jedyną i niepowtarzalną IMPROWIZACJĄ - Compagnia per non perire d'inedia w towarzystwie aktorów z bolońskiego Teatro nascosto. Co za wieczór!
Nie jest łatwo być aktorem mając w ręku scenariusz, a zatem być aktorem, który improwizuje to już dla mnie prawdziwy majstersztyk. Wyobraźcie sobie... Wchodzicie na scenę. Razem z Wami wchodzi dwóch innych aktorów, a reżyser rzuca Wam hasło: kawa, sala porodowa, morze w Marradi, ecc... Nie dość, że sami musicie wykrzesać z siebie cały kunszt aktorski i wzbić na wyżyny fantazji, to jednocześnie musicie zgrać się z pozostałymi, którzy tworzą z Wami scenę i przede wszystkim mieć do siebie ogromny dystans. Dla mnie nieprawdopodobieństwo, niemożliwość, abstrakcja. Tym większy mój ukłon w stronę wczorajszych aktorów.
Hasła, które przyczepione zostały do manekinów wymyśliliśmy my - publiczność. Widzowie na wejściu dostawali karteczkę i każdy miał napisać słowo, zdanie, wyrażenie, cokolwiek, co miało być potem tematem improwizacji. Już bardziej aktorów zaskoczyć się nie dało... Ponadto też kilka tekstów wybranych na chybił trafił z ułożonych na biurku książek, ale nie tylko.
Pierwszym odczytanym hasłem, był tekst, który napisał mój Mikołaj, więc dla nas radość jeszcze większa:
Nel mezzo del cammin di nostra vita
mi ritrovai per una selva oscura
(W życia wędrówce, na połowie czasu[1]
Obrawszy błędne manowców koleje,
Pośród ciemnego znalazłem się lasu.)
Tymi słowami zaczyna się Boska Komedia, jednak reżyser spontanicznie słowo scura zamienił na chiara, czyli ciemny na jasny. Scenka wyszła fenomenalnie. Rzecz jasna nie tylko tak zacne cytaty były tematem improwizacji! Do niektórych wykorzystane zostały nawet teksty z ulotki sklepu z artykułami budowlanymi.
Oczywiście gromki śmiech widowni wybuchał co chwilę, bo improwizacja doprowadza czasem do tak zabawnych sytuacji, że żaden scenariusz by ich nie stworzył.
Cieszę się, że nie skapitulowałam i dzielnie do nocy wytrwałam. Z utęsknieniem będę czekać na kolejne spektakle.
Zostawiam Wam galerię, która może choć w drobnym stopniu odda ducha wczorajszego wieczoru - teatralnego marradyjskiego ducha w styczniowy, zasypany śniegiem wieczór.
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
0 komentarze