Tymczasem przeszliśmy szlakiem w górę i w dół, a potem wróciliśmy do domu, przygotowaliśmy kilka smakołyków na kolację i tak dotrawiliśmy do dziesiątej. Mikołaj po kolacji wyfrunął do towarzystwa i wrócił dopiero o pierwszej. To był ten pierwszy raz w historii, kiedy Nowy Rok przywitaliśmy osobno. 

Na pokładzie sylwestrowym został Tomek i już wcześniej ustaliliśmy, że po kolacji idziemy na długi nocny spacer. Chodziliśmy tak przez godzinę i snuliśmy długie artystyczne rozmowy. Tomek do Sylwestra ma takie podejście jak moje, ale nie oszukujmy się - na pewno wolałby ten moment spędzić z rówieśnikami zamiast dyskutować z matką o symbolizmie snując się wyludnionymi ulicami Marradi. Mam nadzieję, że za rok tak się wszystko potoczy, że w bolońskim środowisku znajdzie pokrewne dusze, a wtedy ja będę nocą łazikować sama, albo właśnie wbiję się na jakiś grupowy trekking i przywitam kolejny rok w górach. 

Ale co będzie to się dopiero okaże, tymczasem mamy Nowy Rok! Do północy dotrwałam przy otwartym oknie wzniosłam toast do gwiazd, wyściskałam się z Tomkiem i oto przed nami pierwszy dzień stycznia, na który pisze się kolorowy plan. Będziemy realizować naszą kolejną rodzinną tradycję. Niech to będzie dobry dzień!