Francuskie wakacje - akt V - Honfleur
niedziela, września 11, 2022
Wiedziałam, że wybierając się na wakacje do Normandii i Bretanii musimy liczyć się z pogodą zupełnie "niewłoską". Byłam przygotowana na deszcze i temperaturę północną. Jakież więc było nasze zdziwienie (nazwijmy to szczęściem), kiedy przez te siedem dni popadało trzy razy i to tak naprawdę przez chwilę. Raz przez dwie godziny zgodnie z zapowiedziami, więc na ten moment wybraliśmy Muzeum Sztuk Pięknych w Rouen. Miało padać cały dzień, a padało dwie godziny do obiadu, a potem znów zrobiła się zupełnie letnia aura, drugi raz, kiedy już wracaliśmy ze spaceru w Honfleur - zaczęło kropić dwa kroki od auta i trzeci raz - mżyło też na plaży Omaha, ale tamten deszcz - trzeba przyznać - stworzył niezwykły klimat.
Jednym słowem pogoda w czasie naszych francuskich wakacji dała z siebie wszystko w sensie pozytywnym, a pochmurne czasem niebo wielu miejscom przydawało uroku. Tak na przykład było Honfleur, które zapamiętam jako impresjonistyczny obraz.
Na początek taka jedna refleksja...
To co generalnie zaskoczyło mnie we Francji - mnie rezydentkę Włoch rozpieszczoną wszechobecnym pięknem - to pustka pomiędzy jednym miastem czy miasteczkiem, a drugim - mam na myśli północ i centrum kraju. Podróżując przez Italię człowiek dostaje skrętu szyi, bo co krok coś nęci, żeby przystanąć. Tutaj natomiast w drodze z jednego punktu do drugiego były... pola, pola, kępka lasu, pola, kępka lasu, las, pole, ecc... Tak było, kiedy jechaliśmy z Rouen do Giverny, tak było w drodze do Honfleur, na plaże Omaha czy kiedy przemieszczaliśmy się na południe Bretanii. Bogactwo kultury, historii, sztuki i piękna skupia się w wybranych miejscach - miałam wrażenie, że pomiędzy nimi jest niewiele.
W każdym razie jednym z tych miejsc, do którego koniecznie trzeba zawitać jest bez wątpienia właśnie Honfleur.
Zwiedziliśmy stary port tego samego dnia, w którym fotografowałam Giverny. Do obiadu zachwycałam się kolorami ogrodu i domu Moneta, potem wpadliśmy znów do Rouen, kupiliśmy na targu kilka przysmaków - rybne salsy na wagę były jedną z najlepszych i NIELICZNYCH pysznych rzeczy, których posmakowaliśmy we Francji, zjedliśmy w naszym lokum obiad i po krótkim odpoczynku ruszyliśmy do Honfleur. Mieliśmy nawet zamiar zaszaleć i tam właśnie zjeść kolację, ale ceny jakimi przywitały nas tamtejsze restauracje, szybko wywiały nam ten pomysł z głowy.
- Tu jest tak poetycko... - powiedział Mikołaj łapiąc kolejny staranny kadr historycznego portu.
Miał rację - "poetycko" było najbardziej trafnym określeniem panującej tu atmosfery. Nie wiem czy to za sprawą majestatycznej Sekwany, która wpada do Kanału La Manche, czy kolorów fasad starodawnych domków, brukowanych uliczek zupełnie jak Ulica Pokątna z Harrego Pottera, czy zacumowanych łodzi... Może wszystko to razem ze stylowym kapeluszem pochmurnego nieba sprawiło, że miałam wrażenie, jakby ktoś nas żywcem przeniósł na jedno z płócien Boudina.
Przeszliśmy przez całe centrum zachwycając się portem, architekturą oraz ilością prywatnych galerii sztuki. Czegoś podobnego nie widziałam w żadnym innym miejscu. Większość lokali w mieście zajmowały prywatne atelier. Chyba nie da się żyć w takim miejscu i nie malować...
To tutaj, można powiedzieć, narodził się impresjonizm - Honfleur jest rodzinnym miastem Boudina, który przez niektórych uważany jest za jego prekursora. Poza tym ze znanych artystów miasteczko portretowali Claude Monet oraz Gustave Courbet.
Zatrzymaliśmy się nawet przed muzeum Boudina niezdecydowani wejść czy nie i ostatecznie wybraliśmy spacer wzdłuż kanału, przechodząc przez przyjemny ukwiecony różami park, bo od sztuki tego dnia w głowie aż kipiało. To też nie o to w podróży chodzi, żeby przy każdej atrakcji "podbić swoją kartę". Czasem lepiej snuć się bez celu i oddychać atmosferą danego miejsca. Z wymienianych atrakcji miasta zwiedziliśmy tylko niezwykły kościół pod wezwaniem świętej Katarzyny, który jest największym drewnianym kościołem Francji.
Pierwsze wzmianki o Honfleur pochodzą sprzed blisko tysiąca lat. Istniała tu już wtedy rybacka osada, która bardzo szybko stała się ważnym punktem na szlaku handlowym Rouen - Anglia. Port, którym dziś się zachwycamy, powstał w średniowieczu i po nasze czasy zachował swój autentyczny wygląd. Idealnie w takie tło wtapia się piętnastowieczny kościół świętej Katarzyny, którego sklepienie zdaje się być odwróconą łodzią - to nawiązanie do rybackiego charakteru miasta. Świątynię wybudowali mieszkańcy z tych samych materiałów, których używali przy budowie łodzi, korzystając też z tych samych technik.
Planując wakacje przez chwilę nawet rozważaliśmy, by Honfleur wybrać na naszą pierwszą bazę wypadową, bowiem okolica oferuje wiele atrakcji - w tle majaczy olbrzymi most, który prowadzi do innego znanego miasta Le Havre. Most Normandzki w momencie ukończenia - w styczniu 1995 roku był najdłuższym tego typu mostem na świecie! Jeszcze dalej znajdują się jedne z bardziej malowniczych klifów, z drugiej strony miejsca lądowania w Normandii, ale jak wiadomo ostatecznie postawiliśmy na Rouen i to był bardzo dobry pomysł.
Wspomniałam już o kuchni Francji, która nas nie urzekła i muszę przyznać, że oczywiście poza doskonałymi winami - nie urzekły mnie też dwa lokalne napitki - ani cydr ani calvados nie są dla mnie. Tak czy inaczej na pewno warto ich spróbować, bo gdzie jeśli nie tu? Honfleur położone jest przecież w departamencie Calvados!
To był już koniec naszego pobytu w Rouen. W sobotni ranek ruszyliśmy do Bretanii, ale po drodze czekał na nas jeszcze jeden bardzo ważny przystanek.
Pięknej niedzieli!
SPRÓBOWAĆ (POSMAKOWAĆ) to po włosku ASSAGGIARE (wym. assadżdżiare)
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
0 komentarze