Czerwcowe wakacje - akt VII - Lazio i Umbria, czyli dwie akcje historii
niedziela, czerwca 26, 2022
Pożegnaliśmy Molise w deszczu. Gwałtowna burza przyszła z uprzejmym opóźnieniem, tak, że wszystko nam się udało zwiedzić zgodnie z planem. Deszcz ustał dokładnie w momencie, kiedy dotarliśmy do Frosinone. To właśnie w tych okolicach w małym średniowiecznym miasteczku - Giuliano di Roma - przystanęliśmy na nocleg.
Lokum w jakim się zatrzymaliśmy było chyba najbardziej niezwykłym ze wszystkich, w jakich przyszło nam kiedykolwiek nocować. Średniowiecze pełną gębą - w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Szczególnie ja i Tomek - jako wielbiciele tradycyjnych rozwiązań - ucieszyliśmy się, że w końcu mamy normalną kuchenkę z płomieniem, na którym mogła tradycyjnie zapyrkotać kawa. Mikołaj natomiast wielce zadziwiony nagrał telefonem centymetr po centymetrze każdą "izbę".
Po tym jak z rozsądku zrezygnowaliśmy z przystanku w Neapolu, zaraz narodził się pomysł, by uszczęśliwić Mikołaja - wielbiciela historii i dawnych czasów - i zatrzymać się w Villa Adriana pod Tivoli.
Ponad sto hektarów terenu, na którym zachowały się resztki zabudowań, pozostałości tego, co powstało za czasów Hadriana i potem - willa, termy, piazza d'oro, teatr, Canopo i wiele wiele więcej... To był długi i wyczerpujący spacer w upalnym słońcu, przy akompaniamencie roztrajkotanych cykad.
Myślę, że ogród Villa Adriana to propozycja głównie dla wielbicieli historii i mnie osobiście bardziej chwyciła za serce Pietrabbondante, ale Mikołaj był w siódmym niebie i to najważniejsze. To też dzięki niemu i jego opowieściom mogłam z tego dnia wyciągnąć dużo więcej.
Może kiedy indziej opiszę to miejsce tak, jak na to zasługuje. Dziś czasu brakuje nawet na sen...
Czas też już podsumować te siedem dni wakacji i zacząć pisać, o tym co dzieje się teraz. Narobiło się sporo zaległości.
A zatem na zakończenie bajania jeszcze przystanek w Umbrii. Piąty region do kompletu i od dawna odkładane "na potem" Lago Trasimeno - największe tektoniczne jezioro Włoch.
Objechaliśmy jedną czwartą jeziora i zatrzymaliśmy się na moczenie stóp na Punta Navaccia. Były lody, prosecco, krótkie plażowanie w wodzie tak ciepłej, że trudno to sobie wyobrazić, było też odprowadzanie wzrokiem promu na wyspę i kolejna - zupełnie nieoczekiwana lekcja historii.
- Nie masz ochoty się kąpać? - zapytałam Mikołaja siedzącego na kocu.
- To musi być gdzieś tu - wyraźnie czymś zaaferowany zdawał się w ogóle nie słyszeć mojego pytania.
- Co?
- To gdzieś tu Hannibal pokonał Rzymian...
- Że jak?
- Właśnie w czerwcu, w jednej z bitew w czasie drugiej wojny punickiej Hannibal pokonał armię Rzymian! - Mikołaj zaczął rozglądać się w poszukiwaniu jakiegoś potwierdzenia.
- Popatrz! - krzyknęłam zaskoczona, a ręka wystrzeliła na godzinę piętnastą - popatrz tam!
Przy plaży na małej łączce, gdzie tuż obok w mini porcie cumowały wśród sitowia łódki, ustawiono kilka artystycznych kolumn upamiętniających dawne dzieje. Na jednej z nich drzemała kamienna głowa Hannibala...
Gdyby nie Mikołaj, pewnie nigdy bym się o tym nie dowiedziała.
To był wspaniały czas i wspaniałe wakacje. Tak wiele nowych miejsc, wiedzy, kadrów... Kolejny też raz utwierdzam się w przekonaniu, że w chłopcach mam najwspanialszych towarzyszy podróży.
Tymczasem Mama i Świta już na dobre rozgościli się w Biforco i w ciągu dwudziestu czterech godzin "odbębnili" tyle atrakcji, że w głowie się kręci. Nie jestem pewna, czy w tych dniach zawsze uda mi się coś napisać. Są rzeczy ważne i ważniejsze, pilne i pilniejsze, a Mama i Świta w Biforco to przecież coś, co nie zdarza się każdego dnia!
BITWA to po włosku BATTAGLIA (wym. battalia)
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
1 komentarze
Super!
OdpowiedzUsuń