Sant'Appiano - nieznana perła Chianti
czwartek, marca 17, 2022
Było już popołudnie, kiedy dotarliśmy do Barberino w dolinie rzeki Elsa. W samym miasteczku nic tym razem jakoś szczególnie mnie nie urzekło, może poza dwoma krzesłami i okiennicą w gołębim kolorze, czy kilkoma fasadami domów. Ot kolejne toskańskie borgo, miasteczko jakich tutaj wiele.
Na obrzeżach centrum, w miejskim parku jakieś dziecko świętowało urodziny i tam trzeba przyznać coś się działo, natomiast w zabytkowym centrum życie tliło się tylko turystycznie, ledwo ledwo. Kilkoro turystów celebrowało włoski obiad o zupełnie niewłoskiej porze, tęsknym wzrokiem zerkając co i raz na rozciągające się dookoła pagórki jak z toskańskich pocztówek.
Obeszliśmy całe centrum dookoła i ruszyliśmy dalej, bo tak naprawdę to nie Barberino było moim głównym celem.
Gdyby pora była wcześniejsza być może samochód zostawilibyśmy w Barberino i dalej poszli pieszo, urządzając sobie sielski trekking wśród oliwnych gajów, ale o tej porze w życiu nie zdążylibyśmy pokonać pięć kilometrów w jedną i potem pięć w drugą stronę przed zapadnięciem zmroku.
Jednym z głównych celów niedzielnej wyprawy była bowiem stojąca na uboczu niedaleko Barberino stara romańska pieve z pewnym ciekawym, jakże zagadkowym detalem, znajdującym się przed fasadą.
"Och! Znów niezwykły dziedziniec!" - zachwyciłam się w duchu. Miękkie światło rozlewało się po kamiennych murach, a na scenę niczym prawdziwi aktorzy, wkroczyły cienie. Złota godzina to wyjątkowy moment na zdjęcia. Było tak ciepło, tak przytulnie, tak swojsko i jednocześnie nieco tajemniczo.
Niektórzy twierdzą, że pieve Sant'Appiano to najstarsza czy też jedna z najstarszych świątyń w Chianti. Nie wiem czy tak jest w istocie, ale Sant'Appiano jest na pewno jedną z bardziej malowniczych spośród tych, które sama odwiedziłam.
Kościół liczy sobie tak naprawdę ponad tysiąc lat i jego historia wiąże się ze sławnym florenckim rodem Gherardini, z którego pochodziła potem Lisa Gherardini znana wszystkim jako Gioconda.
Jego wnętrze ozdobione jest malowidłami artystów z pracowni Ghirlandaia - wśród dzieł męczeństwo świętego Sebastiana. W prawej nawie tuż przy wyjściu na dziedziniec znajduje się idealnie zachowana płyta nagrobna Gherarduccio Gherardini, który zmarł w 1331 roku.
Dziedziniec przylegający do świątyni powstał w XIII wieku i jest kwintesencją toskańskiej prostoty.
Najbardziej zagadkowe w całym miejscu są jednak kolumny znajdujące się przed fasadą kościoła. Jest to pamiątka po istniejącym w tym miejscu w IV wieku baptysterium. Dziś zachowały się tylko te kolumny z dobrze jeszcze widocznymi symbolami. Baptysterium runęło w 1800 roku. Był to jeden z nielicznych kościołów w tej części Toskanii, który mógł poszczycić się niezależnym, osobnym baptysterium.
Słońce i cienie i mury złotem malowane i bursztynowe odcienie niektórych roślin o tej złotej godzinie i znów wąż ogrodowy i znów cisza i spokój i gaj oliwny i zabytkowy karawan w wejściu i morze szafirków i kwitnący rozmaryn...
Miało być dziś jeszcze kilka mniej popularnych refleksji, ale czas na pisanie już dawno się skończył, znów wzięłam godzinę na kredyt, żeby skończyć tę opowieść.
Może zatem niepopularności zostaną na inny raz, a dziś tylko powiem miłego dnia i poproszę o łagodny wyrok - ale też o szczerą jak na świętej spowiedzi opinię. Wiem, że właśnie do niektórych trafiła dziś Nieznane Toskania i Romania. Miłej lektury i teraz i na potem.
Jeszcze raz pięknego dnia!
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
0 komentarze