Forteca Malmantile i pisanie na "niebanie"
środa, marca 23, 2022
Legenda mówi, że w IV wieku spotkał się w tym miejscu biskup Florencji San Zanobi z biskupem mediolańskim Sant'Ambrogio, który to był wtedy w podróży do środkowej części półwyspu. Rozmowy świętych miały trwać kilka dni. W tym czasie byli gośćmi jednej z tutejszych willi. Niezadowolony z gościny biskup Mediolanu odjeżdżając miał podobno krzyknąć: "Mala mantilia!", co oczywiście rozeszło się echem po całej okolicy, a historia przekazywana sobie z ust do ust tak przylgnęła do miasteczka, że od tamtej pory zaczęto nazywać je Malmantile.
Dosłownie tłumacząc "mala mantilia" znaczy zły obrus, co oczywiście miało znaczyć - zła gościna.
Dziś mieszkańcy stanowczo tej złej gościnności zaprzeczają. Aby się przekonać jak miło jest w tej mikroskopijnej osadzie można wstąpić tu na przykład na przełomie maja i czerwca, kiedy miasteczko ożywa festami średniowiecznymi w przebraniach, przyciągając wielu turystów.
Malmantile znane jest też, a może przede wszystkim z wyjątkowej fortyfikacji.
O fortyfikacji Malmantile wyczytałam nieco przypadkiem i postanowiłam włączyć to miejsce do niedzielnego planu minionego wojażowania. Nie jest to oczywiście miejsce, dla którego warto jechać setki kilometrów, ale jeśli już zawitacie w okolice Lastra a Signa, albo porzucicie superstradę i będziecie podróżować pomiędzy Florencją i Pizą drugorzędnymi drogami, to na pewno warto tu przystanąć, bo miejsca ma niezwykłą historię.
Prawdopodobnie jest to jedyna tego rodzaju fortyfikacja w całej Toskanii, a mury do dziś pozostają w świetnym stanie. Kształt idealnego prostokąta 125 na 70 metrów, na każdym rogu wieża, a w połowie krótszych boków dwie bramy - jedna od strony Pizy, druga od strony Florencji. Fortyfikacja została zbudowana na początku piętnastego wieku przy ważnej drodze prowadzącej do Pizy, która jak wiadomo, w tamtych czasach była jednym z głównych wrogów Florencji.
Malmantile straciła swoje znaczenie wraz z upadkiem Republiki Florencji.
Miało nie być pisania, ale jest. Jak się nie śpi to się pisze. Pisanie jak terapia i lek na cały stres. Co ją dziś obchodzi jakaś fortyfikacja - ktoś pewnie pomyśli, ale głowa czymś zająć myśli musi, żeby do reszty nie ześwirować.
Nie lubię, kiedy ktoś zwraca się do mnie używając imperatywu, ale dwa dni temu usłyszałam dobre słowa od Dobrej Duszy, które były jak koło ratunkowe i zapadły w serce: "MASZ SIĘ NIE BAĆ!", więc staram się nie bać.
Dobrego dnia.
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
2 komentarze
Myślę o Tobie i wysyłam moce!
OdpowiedzUsuńJustyna
Yes, yes, yes!!! Wiedziałam, że to się skończy na wielkim strachu! Jak u mnie :)) Hanka
OdpowiedzUsuń