Madonna delle Grazie al Sasso - sekrety Monte Giovi
poniedziałek, lutego 07, 2022
Podobno w XV wieku, dokładnie mówiąc 2 lipca 1484 roku dwie siostry, skromne pasterki wdrapały się na górę na południowy stok Monte Giovi, by przed stojącym tu wtedy tabernacolo pomodlić się o zdrowie umierającego ojca.
To właśnie wtedy miała się im ukazać Madonna z Dzieciątkiem, która obiecała, że uzdrowi chorego ojca, ale poprosiła też, by dziewczyny przemówiły do kleru i do ludu Florencji, aby ten wrócił do czytania i rozważania ewangelii.
Madonna miała ponadto prosić o wybudowanie na miejscu starego oratorium nowej świątyni i obiecała tutaj też wysłuchiwać błagań wiernych.
Jeśli wierzyć relacjom świadków - objawień było podobno więcej, z których najsłynniejsze, nazywane wielkim objawieniem, miało mieć miejsce 22 sierpnia 1485 roku, wtedy to Madonna ukazała się całemu tutejszemu ludowi, który z siostrami zebrał się na modlitwie.
To ostatnie objawienie miało pomóc w pokonaniu przeszkód w budowie sanktuarium, w zebraniu potrzebnych środków i w zorganizowaniu transportu materiałów.
Tak oto 2 lipca 1490 roku - dokładnie w szóstą rocznicę pierwszego objawienia został położony pierwszy kamień - do dziś widoczny dokładnie pod głównym ołtarzem. Nie był to byle jaki kamień, tylko dokładnie ten na którym ukazała się Madonna. Dziś też taką nazwę nosi sanktuarium: Santuario Madonna delle Grazie al Sasso.
Jedni przybywają tu ze względów religijnych, inni, tak jak ja, ze względów krajobrazowych. Przyznam szczerze, że do sanktuarium przyciągnęło mnie przede wszystkim jego wyjątkowe położenie. Świątynia usytuowana jest na stromym zboczu południowego stoku rozległej góry Monte Giovi. Wznosi się na wysokości 565 metrów nad poziomem morza, skąd rozciąga się zachwycający widok na całą dolinę, na sąsiednie wzgórza i nawet na te bardzo odległe - przy dobrej pogodzie widać stąd Monte Amiata!
Niestety wczoraj mimo optymistycznych prognoz, pogoda wcale aż taka zachwycająca nie była. Słońce uprawiało zapasy z chmurami i widoczność pozostawiała wiele do życzenia, ale to nic. Planuję za jakiś czas powrócić w to miejsce, bowiem w okolicy ciągnie się wyjątkowy szlak Sentiero delle burraie. Burraie były starodawnymi lodówkami, ale o nich opowiem szczegółowo, kiedy już moje nogi tymże szlakiem dzielnie przewędrują.
Monte Giovi pozostaje dla mnie nową, arcyciekawą zagadką do odkrycia. Wczoraj można powiedzieć, że zrobiłam tylko wstępne zapoznanie z terenem i w duszy tęsknie zapłakałam do zapraszających mnie szlaków. Nie mogłam żądać więcej - i tak wielkie grazie w stronę Mario, że ze swoim kolanem dowiózł mnie aż tutaj.
Całe terytorium, na którym dziś znajduje się świątynia wchodzi w skład ziem objętych ścisłą ochroną. Warto wiedzieć, że jest to jedyne miejsce w całej Italii, gdzie naturalnie występuje piękny kwiat: il cisto laurino. Można podziwiać jego kwitnienie na przełomie maja i czerwca wędrując jednym z tutejszych szlaków. Najlepiej wyruszyć z santuario lub z pobliskiej osady Santa Brigida. To jest też mój plan na jedną z wiosenno-letnich wypraw.
Madonna delle Grazie al Sasso to zakątek, który niewątpliwie jest cudem urody samym w sobie.
Przed wejściem do kościoła rozciąga się półotwarty dziedziniec, niczym wewnętrzny ogród, otoczony z trzech stron eleganckimi arkadami. Ponad wszystkim wznosi się masywna dzwonnica, a całość otacza wzmacniający mur. Ostatnie prace wykonano tu w pierwszej połowie XIX wieku, kiedy to powstały pokoje dla pielgrzymów.
We wnętrzu niewielkiego kościoła dominuje pietra serena, z której też wykonano ołtarz główny. W kaplicy Eucharystii można do dziś podziwiać to samo piętnastowieczne malowidło, do którego modliły się kiedyś pasterki, na bocznych ścianach natomiast widnieją siedemnastowieczne malowidła.
Miałam wrażenie, że otworzyłam kolejne pudełko z sekretami. tyle nowych miejsc do odkrycia i do bliższego poznania. Sfotografowałam wszystkie informacyjne tablice, wszystkie oznaczania szlaków i już nie mogę się doczekać, żeby znów w te strony powrócić. Następnym razem mam nadzieję, że uda mi się opowiedzieć Wam o Sentiero delle burraie, o rzadkich kwiatach i o całym Monte Giovi. O całym może nie, bo sekretów nigdy nie zdradza się do końca...
Urzekło mnie to miejsce i chciałam pozwolić mu "pourzekać" mnie jeszcze trochę, ale żołądek coraz dobitniej przypominał, że pora obiadu już dawno minęła. Byliśmy w drodze od samego rana. Pogoda trochę zawiodła, bo mieliśmy niby taplać się w słońcu, ale jednak mimo wszystko wyraźnie czuć było klimat prawie wiosenny. Świadczyły o tym kwiaty w donicach, szpalery narcyzów wzdłuż murów kościoła, młode listeczki na gałęziach sambuco oraz...
... pierwsze owocowe drzewo od góry do dołu obsypane kwieciem! Niech nam kwiatów przybywa, niech to będzie dobry tydzień!
SASSO to znaczy KAMIEŃ
bluzka: www.madame.com.pl
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
0 komentarze