I tak oto kolejne święta przechodzą do lamusa
piątek, stycznia 07, 2022
- I czy to nie wygląda smutno? - Mikołaj pokazał na łysą ścianę.
- Trochę tak, ale nie martw się, za jedenaście miesięcy powieszę go znowu.
Chłopcy dojadali śniadanie, a ja, żeby nie próżnować, zaczęłam ściągać świąteczne gadżety. Szczerze mówiąc wyprzedził mnie - co ciekawe - Mikołaj, który potulnie już wczoraj wieczorem przyniósł do kuchni lampki i aniołki ze swojego pokoju.
- To były dobre święta, prawda?
- Tak.
Przytaknęli zgodnie i poszli szykować się do szkoły. Chyba po raz pierwszy ściągam te wszystkie ozdoby z prawdziwym roztkliwieniem. To był naprawdę wyjątkowo dobry, spokojny czas...
Befana obudziła się zaśnieżona, ale to zdjęcie "białe", które złapałam, to był tak naprawdę moment. Śnieg w dolinie szybko się topił, a z nieba padało coś, co trudno było nazwać ślicznym, białym puchem.
Chłopcy spali w nieskończoność. Podarki pod drzwiami czekały na Tomka aż do południa. Potem zjedliśmy obiad i tak, jak było obiecane pojechaliśmy na harce w śniegu - kto na harce, to na harce, kto na zdjęcia, ten na zdjęcia...
Przez chwilę myślałam, że nic z tego nie będzie, bo nawet wyżej śniegu była nędzna mizerota. Dopiero na przełęczach na 900 metrach nad poziomem morza, białego okropieństwa było całkiem sporo. Ot tyle, by uradować dwóch "niedorosłych" nastolatków.
Oczywiście na passo roiło się od samochodów. Ludzie tłumnie przybyli, by śniegiem się nacieszyć i śnieg sfotografować.
Mgła wisiała gęsta jak kisiel. Zlewała się ze śniegiem, tak że czasem trudno było odróżnić, czy to jeszcze śnieg, czy już mgła. Kiedy w końcu nastolatki się wyskakały, wyszumiały, wyżyły zimowo, zjechaliśmy znów w bardziej moje klimaty. Jakie to szczęście, że w samym Marradi i okolicy, mimo styczniowej, pory jest zawsze sporo zieleni.
Poprosiłam resztę brygady o porzucenie mnie w centrum. Miałam ochotę dodreptać przed kolacją kilka kilometrów. Sfotografowałam jeszcze ten jeden raz Marradi w świątecznym przyodzieniu, nacieszyłam oczy światełkami migającymi kolorowo na domach i tak jak lubię przewietrzyłam głowę.
Prognozy na styczeń mrożą krew w żyłach - i tym razem to nie jest przenośnia. Idzie do nas słońce, ale też bardzo zimne powietrze. Na wiosnę jeszcze chwilę musimy niestety poczekać.
Tymczasem dziś powrót dzieciaków do szkoły, a ja z kopyta ruszam z lekcjami. Dobrego dnia!
WYŻYĆ SIĘ to po włosku SBIZZARRIRSI (wym. sbiccarrirsi)
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
0 komentarze