Złodziejka zachwytów
poniedziałek, października 11, 2021
Zawsze w takich momentach przypomina mi się to, co dawno temu powtarzał Mario. Za każdym razem, kiedy odkrywał przede mną nowe zakątki i za każdym razem kiedy na mojej twarzy malował się zachwyt nad tutejszym światem, Mario mówił: "jestem jak złodziej, kradnę twój entuzjazm, jak pasożyt żywię się nim". Nie do końca wtedy rozumiałam, co miał na myśli, ale dziś - po tych kilku latach przyjmowania Gości, wędrowania z nimi po górach, spacerowania po Florencji, wiem już dokładnie co to znaczy. Ja bardzo często teraz czuję to samo. Jestem złodziejką zachwytów. "Pasożytuję" na euforii innych.
Pogoda w niedzielę spisała nam się tyle o ile - "tyle", że nie padało, "o ile", bo wiatr zimny dał nam równo popalić. Niektórzy miejscowi mówili, że to bora, inni natomiast twierdzili, że to mistral.
Jak zwał tak zwał, ale z ottobratą naszą ulubioną, czyli z latem październikowym, nie miał nic wspólnego.
Najważniejsze jednak, że Goście - mimo nieprzyjaznego wiatru - szczerze się zachwycali (taką mam nadzieję!). Zachwycali się widokami i opowieścią o Dante, zachwycali kasztanami i sałatką ryżową. Zachwycali momentem, chwilką, dębem, kamiennym ludkiem, pytali o to i o tamto, śmiech przeplatał się z sapaniem, a rozmowy ciągnęły się bez końca.
Wybór Castellone na pierwszy trekking stał się niemal świecką tradycją. Castellone jest łatwe, podołają trasie nawet ci, którzy w górach nie są zaprawieni, a po drodze nie brakuje urzekających zakątków, w których przy akompaniamencie zachwytów można się posilić, napić wina, czy przyjrzeć z bliska kasztanom.
Z każdego dnia wyciskamy z Renią ile się da. Staramy się nie dawać zmęczeniu, choć różnie nam to wychodzi. Oby tylko Goście byli zadowoleni, oby tylko entuzjazm do gotowania, do wędrowania, do Italii udało nam się w tych intensywnych dniach przekazać. "Niech moc będzie z nami!"
W tym całym zabieganiu sagra kasztanowa, która w tym roku odbyła się w wersji pandemicznej (ważne, że w ogóle się odbyła), zredukowała się dla mnie tylko do drobniutkiego wycinka dnia. Przebiegłam jak huragan z góry na dół, kupiłam torta dei marroni i tortelli, zrobiłam trzy zdjęcia i tyle mnie widzieli. Obowiązki wzywały. Czas na rozpustę przyjdzie potem.
Dzień dobry, dobrego popołudnia i do kawy na dokładkę jeszcze kilka wycinków ze wspólnego czasu, znów bez filtra, znów telefonem:
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
0 komentarze