Maraton alternatywny i trema
niedziela, lipca 25, 2021
Z Korkowego Notesu, 24 lipca 2021, pociąg do Florencji:
Nagle ogarnęła mnie przeraźliwa trema i poczułam że brakuje mi tchu. Zupełnie jakby ktoś mnie dusił. "Nie chcę teraz tak czuć" - zganiłam się w myślach. Chcę wierzyć, że to początek czegoś wspaniałego, nowej drogi. Przecież pracowałam na to niemal całe życie. Marzyłam o tym, odkąd w wieku 13 lat naskrobałam pierwsze opowiadanie. Moja książka...
Telefon nie przestaje wibrować. Tyle osób zasypuje mnie dobrymi słowami, gratulacjami! Co ciekawe, najczęściej pojawiającymi się słowami są: "wierzyłam/łem w ciebie". Okazuje się, że bardziej wierzą we mnie inni niż ja sama.
To wzruszające, że tyle tak naprawdę obcych ludzi nie tylko we mnie wierzy, ale też wiwatuje i z serca się ze mną cieszy.
Kiedyś marzyłam o przebiegnięciu maratonu. Wyobrażałam sobie tłum czekający na mnie i wiwatujący mi na mecie. Tak zacięcie i "intensywnie" do tego dążyłam, że wykończyłam kolano. To dowód na to, że do mety lepiej zmierzać powoli, małymi kroczkami. Nic na siłę.
Dziś, kiedy na stronie znanej księgarni widnieje zapowiedź mojej książki, czuję się trochę tak, jakbym dobiegła do mety tego mojego upragnionego maratonu - choć słowo dobiegła jest w tym momencie niewłaściwe. Maratony mogą mieć przecież wiele twarzy.
Jadę znów do Florencji, do tej, którą nazywam Ukochaną. Teraz czuję się tak, jakbyśmy tę moją miłość zalegalizowały, jakbym miała to wszystko na papierze..."
Dzień znów był przepiękny - to taki dobry czas teraz - znów były śmiechy, przemiłe, znajome towarzystwo. Pięknie nam się spacerowało, dzięki pasji M. pięknie pachniało, smakowało też zacnie, a Florencja... Florencja to wiadomo!
Myśli o książce i o tym wszystkim co się wydarzyło wciąż wypełniają mi głowę. Myślę sobie, że to piękny prezent na moje urodziny za chwilę. Zastanawiam się też, co powiedziałby mój Tata, który dziś skończyłby osiemdziesiąt lat...
Tymczasem do Marradi znów dotarli Goście i jeszcze jedni Goście i tak karuzela wiruje dalej...
Dobrego dnia i jeszcze raz wielkie DZIĘKUJĘ za wszystkie wczorajsze słowa!
POWOLUTKU to po włosku PIANO PIANO...
 |
| Instagramowa missduende tak powstają nowe zdjęcia |
 |
| Pukajcie, a będzie wam otworzone |
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
1 komentarze
Kasiu , zaslugujesz na wszystko co najlepsze .Doprawdy , trudno Cie nie pokochac! marysia
OdpowiedzUsuń