Luksus - definicja subiektywna
środa, stycznia 27, 2021
Zastanawiałam się kiedy ostatni raz widzieliśmy takie niebo. Na horyzoncie majaczyła jedna chmurka, jedna jedyna wielkości orzecha laskowego. Ziemia sączyła się nadmiarem deszczu, który zaszczycił ją hojnie w ostatnich dniach. Skały ociekały drobnymi stróżkami, a dźwięk kapiącej wody przywodził na myśl te pierwsze wiosenne dni, kiedy wszystko budzi się do życia. Szliśmy w kierunku kamieniołomów, by stamtąd granią pospacerować w stronę Mondery.
Ile radości z tego lazuru, z tego kapania i uśmiech od ucha do ucha najpierw na widok kolejnej prymulki, a zaraz potem na widok pierwszego w tym roku kwitnącego podbiału.
Kamieniołom zdaje się w ostatnich miesiącach zaczął znów pracować. Przy drodze leżała góra kamieni przepięknej barwy. Zatrzymaliśmy się na kilka minut, aby je pokontemplować, bo żółty odcień przywołał w pamięci ulice Lecce.
Szłam tą drogą z Ellen, szłam z Pawiem, szłam z J. i z Rosmarino. Szłam też już wcześniej z Mario i to nawet nie raz. Szłam tą drogą wiele razy, ale wczoraj dla odmiany na szczycie postanowiliśmy skręcić w lewo, by sprawdzić czy ten odcinek szlaku Dantego prowadzi do Mondery.
Intuicja mnie nie zawiodła. Mam już chyba bardzo dobrą orientację w tutejszym terenie i zaraz w głowie zrodził się kolejny pomysł na wiosenny spacer.
Czasu było wczoraj tyle co kot napłakał, ale te niezwyklej urody sześć kilometrów było jak najlepsza kawa, jak najlepszy relaks, jak deser najsmakowitszy i najdoskonalsza muzykoterapia w jednym.
I tak jak napisałam wczoraj w opublikowanej relacji na instagramie - dla mnie taki przerywnik w ciągu dnia to prawdziwy luksus. Nie ferrari w garażu, nie Gucci w szafie, nie wakacje na Malediwach. Luksus to móc w ciągu dnia między godzinami pracy postawić stopę na apenińskim szlaku i cieszyć się słońcem, wolnością, przestrzenią. Taki luksus szczególnie teraz, w tych dziwnych czasach doceniam jeszcze bardziej niż wcześniej.
Dziś nie jestem pewna czy aż na takie luksusy czasu wystarczy. Dziś też lazur przygasł. Tak czy inaczej niech to będzie dobry dzień!
PRZERWA to po włosku PAUSA (wym. pauza)
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
4 komentarze
Kasiu promieniejesz ! Twoje ostatnie wpisy też są inne - pełne radości, zadowolenia. A w dodatku wyglądasz jak nastolatka ! No ja nie rozumiem ;)
OdpowiedzUsuńMiłej środy ! Aneta
Chciałoby się powiedzieć: właściwy człowiek we właściwym miejscu! Wykorzystałaś swoją szansę i spełniłaś marzenia. Podziwiam niezmiennie, a ja żałuję, że w mojej młodości nie miałam takiej szansy i możliwości. Pozdrawiam. Hanka
OdpowiedzUsuńCo za niebo , co za zdjęcia , co za Kasia , co za wszystko !! Marysia
OdpowiedzUsuńKasia zdjęcie z nogą na okładkę! Od razu weselej! Kasia praska
OdpowiedzUsuń