Postanowienia, poranne pytania i złośliwość rzeczy martwych
piątek, listopada 15, 2019
Po czwartkowych smutkach i źle przespanej nocy wstałam z łóżka z silnym postanowieniem poprawy, obiecując sobie, że dla odmiany dziś będzie dobry dzień bez smęcenia i narzekania...
Pstryknęłam tak jak zawsze włącznik na piecu, żeby się nagrzało w kuchni zanim Tomek wstanie, kawę i mleko postawiłam na gazie i...
Piec przez piętnaście minut buczał i nie wykrzesał z siebie iskry, a mleko wykipiało. Zamiast zatem w spokoju pić kawę, naciągnęłam rękawiczki i zabrałam się za czyszczenie najpierw pieca, potem kuchenki. Jakie mnie nerwy złapały to chyba nie muszę dodawać. W tym momencie miałam ochotę przesunąć wskazówki na północ, byle tylko zaczął się już następny, lepszy dzień.
A potem wstali chłopcy.
- Jaki kształt ma kopuła? - zapytał ni z gruszki ni z pietruszki Mikołaj przegryzając herbatniczka.
- Jaka kopuła?
- A według ciebie?
- Brunelleschiego?
- Tak.
- Ale co jaki ma kształt? Chodzi ci o podstawę?
- Tak.
- Jest zbudowana na podstawie ośmioboku.
Kiwnął leniwie głową sięgając po kolejne ciasteczko.
- Pytasz, bo nie wiesz, czy mnie sprawdzasz?
- Sprawdzam - uśmiechnął się tak rozbrajająco, że zaraz zrobiło mi się lepiej.
- Pusia, a czy według ciebie fajnie się wygląda w kapeluszu Indiany Jonesa? - ze swoim porannym pytaniem wyskoczył Tomek szykując się do wyjścia.
- Fajnie się wygląda, jeśli się mieszka w Australii na jakiejś farmie, a tak to chyba troszkę śmiesznie.
- A dlaczego? Przecież Giorgio w takim chodzi...
- I Renzo - wtrącił się Mikołaj.
- Niektórym pasuje, im akurat bardzo, ale inni będą wyglądać, jakby uciekli z balu karnawałowego.
Tomek nie wydawał się ukontentowany moją odpowiedzią.
- Operatorzy kamery takie noszą. Zwróciłaś uwagę?
- Nie.
- Często są niechlujnie ubrani, mają długie włosy, kapelusz...
- Wiesz co? Ja kompletnie nie zwracam uwagi na to, jak są ubrani operatorzy kamery. A taki styl ogólnie chyba charakteryzuje artystów.
Na tapetę wróciły u Tomka filmowe tematy. Znów w kontekście rozmów o przyszłości coraz częściej pojawiają się plany związane z dziesiątą muzą.
Po porannych, nieco abstrakcyjnych pogawędkach z chłopcami zrobiło mi się lepiej. Są niezmiennie moją największą życiową radością. Wczoraj po pierwszym spotkaniu z nowym nauczycielem Mikołaja usłyszałam, że mój syn jest świetnym chłopakiem. Ucieszyło mnie to określenie bardziej, niż pochwały odnośnie wyników w nauce. Historię z większym czy mniejszym trudem można wykuć na blachę, ale dobrym, fajnym człowiekiem się po prostu jest albo nie jest.
Wracałam do domu okrężną drogą ciesząc się tak wyczekiwanym spacerem w słońcu i delektowałam słowami nauczyciela. Ja wiem, że Mikołaj jest niezwykłym człowiekiem, ale miło jeśli dostrzegają to też inni.
Dobrego dnia, nawet jeśli znów leje.
USŁYSZEĆ to po włosku SENTIRE (wym. sentire)
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
2 komentarze
I wersji z dwóch ostatnich zdań trzymajmy się na dziś :)
OdpowiedzUsuńPiotrek
Pięknym zdjęciem zilustrowała Pan ten wpis. Patrzę na nie i czuję jak poprawia mi się nastrój :-) Dosłownie przed chwilą , na profilu pana Mariusza Szczygła , przeczytałam takie słowa Kory..... "Panujesz nad wodą/ gdy dasz jej się/ unieść”.
OdpowiedzUsuń