Trzecia sagra - Goście, pociąg i Bańki
poniedziałek, października 23, 2017
Zapowiadana na niedzielę fatalna pogoda, zredukowała się do pół godziny. Gwizdnęło wiatrem, chmurami niebo opatuliło i deszczem intensywnie chlusnęło, ale już chwilę potem znów było jak wcześniej. Aria zrobiła się przejrzysta jak kryształ, temperatura przyjemna i gwar na marradyjskich ulicach zaczął cichnąć dopiero z nastaniem mroku.
Było mi niezwykle miło, że tym razem w kasztanowym spacerze po mieście towarzyszyli mi Renata i Olivier i jeszcze bardziej miło, że nie szczędzili słów uznania dla naszej sagry, o której do tej pory wiedzieli tylko z moich artykułów. Bardzo Wam dziękuję jeszcze raz za wspaniały weekend!
A sagra? Cóż nowego mogłabym napisać?
Klasycznie - nie mogło zabraknąć zdjęć naszego bruschettaio. To już klasyka! Takiej bruschetty jak u Andrei nie zjecie nigdzie indziej! Głowę dam sobie uciąć!
Poza tym sfotografowałam po raz enty te same stragany uginające się od kasztanów, serów, wędlin, wina i słodyczy. To nic, że znam na pamięć ułożenie słoików, czy serowych form, to nic. Nikt się już nie dziwi.
Do Marradi miał zawitać parowy pociąg, a ja od dawna planowałam nagranie jego bajkowego "puf puf", w momencie kiedy dojeżdża na stację. Ostatecznie dotarliśmy na peron kilka minut spóźnieni i z zabytkowej ciuchci już wysypywali się pasażerowie, którym przygrywała orkiestra. Tym razem nie byli to muzycy marradyjscy, tylko rodem z Francji - z naszego bliźniaczego Castelnaudary, którzy również przybyli do Marradi na okoliczność sagry.
Pomyślałam sobie, że pociąg tak jak przyjechał, tak też będzie musiał odjechać i popołudniu uzupełnię braki w nagraniu.
Po południu, kiedy już pożegnaliśmy się z naszymi Gośćmi, wróciliśmy do Marradi. I bylibyśmy nawet na czas, aby sfilmować pociąg, gdyby nie…
Gdyby nie "bańkarz" - kabareciarz, jakiego świat nie widział. Znów powrócił do Marradi i ściągnął uwagę nie tylko małych, ale też i dużych.
Ktoś mógłby powiedzieć - to już było, bańki się przejadły, cóż nowego można w tej kwestii zaproponować…?
Nie wiem co ten człowiek w sobie ma, ale kiedy zacznie się go oglądać, nie można przestać póki spektakl się nie skończy. Staliśmy jak zaczarowani z rozdziawionymi buziami, a to nieme rozdziawienie przerywały tylko salwy śmiechu. W tym występie poezja miesza się z niebanalnym humorem. I tak staliśmy i staliśmy, nie mogąc wyrwać się spod niezwykłego uroku "bańkarza", a tymczasem pociąg parowy odjechał do Rimini.
 |
| Reakcja na widok mojego Nikona |
 |
| i jeszcze jedna poza |
Pociąg przyjedzie następny. Nic się nie stało. A bańki? Bańki trwają tylko chwilę. Jak wszystko - jak sagry, jak październik, jak jesień...
Słodkie jak cagnina, jak miód, jak rozdziawione granaty... marradyjskie sagry kasztanowe mijają półmetek. Przed nami ostatnia październikowa niedziela. Jeszcze raz marradyjskie chodniki i ulice pokryją się łupinami caldarroste, a potem … A potem to będzie potem, a dziś jest jeszcze dziś...
BAŃKI to po włosku BOLLE (wym. bolle)
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
1 komentarze
Fajne zdjęcia.
OdpowiedzUsuń