Nie proszę Pana tu nie ma cenzury, jest tylko niezgoda na tanią prowokację, a Pan ma to w zwyczaju. Zastanawiam się jak bardzo nudne musi być Pana życie, że tak się internetowo pozuje na jakiegoś "terribile". Dla mnie może się Pan zachwycać każdą kupą, nic mi do tego, ale śmieszny Pan jest w tym swoim prowokowaniu i przede wszystkim niespójny. Żałosny włoski jakim próbuje Pan co i raz zabłysnąć poddaje w wątpliwość wszelkie dyplomy w tym kierunku. Tak jak i nie potrafię sobie wyobrazić, że ktoś sztukę jedzie studiować do Florencji i mówi obmierzłe madonny i gołe herosy w marmurze. Nawet najprostszy włoski chłop włoski ma dla sztuki uwielbienie… Strasznie nudne musi Pan mieć życie, żeby w internecie udawać kogoś innego, serdecznie współczuję i życzę więcej szczerości przynajmniej wobec samego siebie.

Moje poczucie humoru widać różne jest od Pana poczucia humoru. Przytyk do dystansu do siebie nie wiem do czego się odnosi. Nie rozumiem też ciągłych przytyków do mojej inteligencji, której na szczęście nie mam nic do zarzucenia. Jeszcze jedna niespójność - jeśli ktoś jedzie studiować sztukę do Florencji to chyba właśnie po to by sztukę mieć serwowaną na śniadanie obiad i kolację. A ja w swoim zachwycie mam nadzieję trwać dalej, również sobie tego życzę.

Pani Kasiu,cieszę się,że potwierdza Pani stary dowcip wg.którego mądrość czy inteligencja to dobro najsprawiedliwiej dzielone przez Stwórcę:każdy uważa,że ma tego dosyć! Ja osobiście uważam,że mógłbym być mądrzejszy,ale... ale gdybym miał wybór to jednak wolałbym być ładniejszy!
Zastanawia mnie ta złość na moje bardzo nieczęste komentarze.Pani tworząc bardzo pracowicie ten blog wystawia siebie i swoje życie na widok publiczny,tworzy Pani obraz w który sama wierzy, a może i nie, i oczekuje ,ze wszyscy będą to przyjmować burzą oklasków...dlaczego?Jest Pani tak niepewna siebie,że zawsze oczekuje 100% akceptacji? A moje studia we Florencji to był absurdalny przypadek za który sam zapłaciłem i oczywiście nie żałuję,no bo czego tu żałować? Ciao bella [ale żałosny italianizm].Hub.

Przede wszystkim muszę się zgodzić z jednym - tak jestem osobą bardzo niepewną siebie, co każdy kto blog czyta dość wnikliwie może zauważyć, ale nie oczekuję akceptacji od innych, łudzę się raczej, że pewnego dnia ta akceptacja przyjdzie ode mnie samej. Dzielę się, częścią mojego życia, a nie każdy musi podzielać mój zachwyt. Nie raz były tu sprzeczności i konfrontacje. Gdybyśmy wszyscy myśleli podobnie świat byłby nudny.
Jeśli natomiast chodzi o piękno czy inteligencję, na pewno mogłabym być inteligentniejsza, piękniejsza, bogatsza i kto wie co jeszcze, tylko po co? Może moje życie potoczyłoby się wtedy zupełnie inaczej, a tego bym nie chciała.
Nie żałuje Pan? I słusznie. Uważam, że nie ma co żałować tego co zrobiliśmy, można żałować tylko tego na co nie wystarczyło nam w życiu odwagi. Oto dlaczego ja jestem dziś tu gdzie jestem. Nie chcę żałować.