Zaklęte rewiry
niedziela, stycznia 15, 2017
Pamiętam ten ranek, kiedy biegłam jak wariat po aparat potykając się na schodach o własną piżamę. Chciałam sfotografować myśliwych, zbierających się przed barem. Zaczynał się sezon na dzika. To były nasze pierwsze dni w biforkowym domu, wszystko było nowe i zachwycające, a ja entuzjastycznie chłonęłam każdy najmniejszy detal. Uczyłam się rytmu nowego życia, tutejszych zwyczajów i tradycji.
Rok później wszystko to już było znajome, więc nie świrowałam, nie łapałam za aparat widząc myśliwych. Z czasem takie widoki stały się normalne. W listopadzie cacciatori przed barem to część krajobrazu.
Za firanką z aparatem już nie czatowałam, ale za to trzymałam Nikona wiecznie na kolanach albo obok talerza na myśliwskich kolacjach! W tym roku po raz pierwszy dane mi było w nich uczestniczyć i były to wieczory, które skutecznie pomagały przepędzić jesienną nostalgię. Swojskie nasiadówki, prosta, wiejska kuchnia, wino, niezapomniana marynowana cebula i zielone pomidory Giorgio, rubaszne śmiechy, niekończące się żarty i wyjątkowa atmosfera… Znów dane mi było coś, co nie zdarza się każdemu… Miałam wrażenie, że to co mnie otacza, to zaklęte rewiry, tak jak już kiedyś napisałam - cudowna wypadkowa wielu nieprzewidzianych zdarzeń. I ja w tym wszystkim...
To była też wspaniała lekcja włoskich tradycji, włoskiej kuchni i języka. W uszach brzmiał dialekt, a na stół wjeżdżały dania, o jakich wcześniej nie słyszałam. Mam nadzieję, że uda mi się powtórzyć je we własnej kuchni.
Sezon dobiega końca. Zostały dwa dni, ale prawdopodobnie myśliwi już na polowanie nie wyjdą. Pogoda krzyżuje im plany. Tak czy inaczej w sobotę, jak było wcześniej zapowiadane, znów zebrali się przy stole - tym razem na tradycyjne frizzaglio z polentą. Znów było smacznie i radośnie. Przed nami jeszcze jeden wyjątkowy obiad w najbliższą sobotę. Ostatni w tym sezonie…
DOBIEGA KOŃCA to po włosku STA PER FINIRE (wym. sta per finire)
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
3 komentarze
świetni ludzie. To chyba specyfika mniejszych miasteczek taka wspólnota .Myślę ,że ludzie mają dzięki temu nie tylko wiele przyjemności ale i większe poczucie bezpieczeństwa. Bo są razem.
OdpowiedzUsuńPani Kasiu , tak z ,, innej beczki'' . Poniewaz w Polsce jest teraz czas kolędowania księży chciałabym spytać czy w Italii również jest taki zwyczaj czy zainteresowanie życiem i problemami parafian trwa cały rok.serdecznie pozdrawiam,
Marta
Zaklęte rewiry i od razu cytat mi się przypomniał z Worcella:
OdpowiedzUsuń"grunt to się nie przejmować, dobrze odżywiać, na zakrętach uważać i wygodne buty mieć"
:)
C-ó
Haha:) Świetne! Czytałam dawno temu, ale tego cytatu nie pamiętam, a pasuje mi teraz jak ulał:)
Usuń