Piękny post Kasiu. Cieplutko na serduchu się zrobiło.

Fantastyczne chłopaki. To bardzo dobrze, że tak potrafią się bawić. Dziś dzieci coraz mniej bawią się "niczym", a coraz bardziej potrzebują super sprzętu. Wczoraj koleżanka powiedziała mi, że jej syn lat 12 w wakacje ma wolne i robi tylko to, co chce, więc wstaje o 11, je śniadanie (zostawione przez mamę) i siada do komputera. Potem je obiad, czasem wychodzi grać w piłkę (szczęściem należy do jakiegoś klubu, ale wiadomo - wakacje, więc nic nie organizują), a potem wraca i znowu siada do komputera. Kładzie się spać o 1, 2 a nawet 3 w nocy. Słuchałam tej opowieści i pomyślałam sobie, że to straszne, że dziecko mające wolny czas przeznacza go w 90%ach na gry online.

Ja w tym wieku siedziałam na dworze, a jak nie było pogody to kradłam babci pudła guzików, budowałam z nich miasto, ogrody, z domków z zapałek robiłam sobie chatki, wyznaczałam uliczki i chodniki, i bawiłam się tak cały dzień. :)

Póki co, mój syn wycina talerze z papieru, robi kanapki z plasteliny i zaprasza mnie do stołu. :) Potrafi przejść 7km ciągiem bez przerwy i nie marudzi. Co mnie cieszy podwójnie, bo jako dziecko z rysem autystycznym miał duże szanse usiąść przed ekranem komputera i dać się wchłonąć przez migające obrazki.

Niestety mało mamy towarzyszy do takich wycieczek, bo dzieci znajomych po 2km chcą do domu. Jak wybrałam się z kumpelą na wycieczkę do Wisły rok temu, to musiałyśmy skorzystać z wyciągu, bo jej dziecko nie chciało iść 1,5 godziny ani w górę, ani w dół.

Nic tylko się cieszyć, że dzieciaki potrafią znaleźć sobie zabawę wszędzie, że wychodzą z domu, taplają się w wodzie, odkrywają naturę i tym żyją. Oby jak najdłużej. :)

Pozdrawiam Was i dziękuję za inspirację.
W natłoku zdarzeń czasem zapominam jak ważne jest usiąść i przestać gonić. Takie blogi i wpisy jak ten przypominają mi, co jest istotne, a co zupełnie nie.

Miłego życzę. Łapcie słoneczko i odpoczywajcie, ile się da.
Ja niestety uciekam na dłużej, bo czeka mnie szpital. Wczoraj szukałam sobie lektury na ten czas i nagle wpadłam na pomysł szalony... Wypożyczyłam włoski dla początkujących. :D Nie wiem czy uda mi się coś przeczytać i posłuchać, bo nie wiem jak będzie ze mną po operacji, ale tak mnie jakoś pani pozytywnie natchnęła, że postanowiłam założyć, że nie idę na ścięcie, tylko mam małą przerwę w życiorysie, ale i tę przerwę jakoś dla siebie wykorzystam. :)

pozdrawiam i dziękuję

No cóż "Piccolino" stwierdził ze on bajek po Polsku już dawno nie oglądał więc siedzi i patrzy, ale zainspirowałaś nas i po bajce idzie wieszać pranie :) Chyba w podróży jakoś smutek przepracowali jeszcze raz dziękujęmy za wszystko. Pozdrów Mario
Piotrek

Ale przepięknie to wygląda, jestem zachwycona widokiem :)

To ,że Twoi chłopcy Kasiu są tak wspaniali , to Twoja zasluga. Pokazujesz im w sposob naturalny jak można cudownie żyć , cieszyć sie z najprostrzych a najważniejszych rzeczy. Nie mówiąc już o relacjach z innymi. Świetnie widac na zdjęciach jak bardzo są ze swojej mamy dumni i jak bardzo Cię kochają. Serdecznie pozdrawiam mame i synków. Marta