wielu gości usiądzie przy twoim wigilijnym stole?

Bardzo malo, zabraknie nawet jednego domownika... takie zycie

Ja zaglądam codziennie. Zawsze znajdę chwilę na Twojego bloga. Pewien schemat dnia musi być zachowany :) Caffe latte i Dom z Kamienia na początek dnia zawsze dobrze robią :) Przyznam, że zimy nie lubię i cieszę się, że nadal jest "tak" ciepło. Odrobina śniegu może spaść na same święta i to wystarczy. Zaczyna przybywać dnia więc mam nadzieję, że smutki goszczące tu i tam szybko wyparują... Pozdrawiam, M.

Kasiu-zaglądam codziennie rankiem do Ciebie.Od tej wizyty w Toskanii dzień zaczynam i nie wyobrażam sobie by było inaczej !!!
Wszyscy jesteśmy teraz w ferworze przygotowań ale i tak jesteśmy ciągle obecni w Twoim domku.
Życzę Ci Kasiu i Twojej rodzince, by to były radosne święta pełne niezapomnianych wspomnień i wzruszeń i by Nowy Rok spełniał Wasze marzenia.....

Lucyna S. ze Śląska

I ja zagladam codziennie ,to juz jest jak narkotyk ,kawka i odwiedziny w kamiennym domu.Pozdrawiam i zycze milego dnia Alicja

Wow, ale pięknie wyglądają te domy z pierwszych zdjęć! Naprawdę chciałabym zamieszkać w takim pięknym domu.

Pani Kasiu, mimo że Święta tuż, tuż i wiele jeszcze do zrobienia zawsze znajdzie się troszkę czasu, żeby znaleźć się w Maradi i okolicach za sprawą Pani bloga. Dla mnie i mojego męża dzień bez Italii to dzień stracony. Codziennie sprawdzamy prognozy pogody w naszych ulubionych miejscach we Włoszech. A tego roku cieszymy się włoską zimą w Polsce. Tak ją sobie wyobrażamy w Toskanii, Umbrii. Nie znamy Włoch zimą ale pewnie jest tak ciepło jak obecnie w Polsce, nawet słońce jak w Toskanii.... Nie ma dnia żebyśmy nie przeglądali stron o Italii, o nieruchomościach na sprzedaż, do wynajęcia, o ciekawych i pięknych miejscach, o jedzeniu, zwyczajach, świętach, winie... I wszystko nas zachwyca i wzrusza do łez.... Pani blog daje nam nadzieję, że można mieszkać i cieszyć się prostym życiem we Włoszech i codziennie mieć na wyciągnięcie ręki te wąskie uliczki, kamieniczki, dzieła sztuki wszelakiej... Uśmiechnięte i serdeczne twarze miejscowych... Dzięki Pani blogowi i komentarzom czytelników widzę, że nie jesteśmy odosobnieni w swoim zauroczeniu Włochami. Znajomi i rodzina patrzą na nas z przymrużeniem oka albo z uśmieszkiem... Większość rozmów schodzi na temat "włoski". Ale kto Włoch nie widział, nie poczuł na własnej skórze, ten tego nie zrozumie. A czytelnicy Pani bloga czują podobnie jak my. Czujemy się tu jak u swoich... Pani Kasiu ja wierzę, że marzenia się spełniają i wierzę, że Pani kiedyś zamieszka w swoim wymarzonym domu z kamienia. Wierzę w Pani dom, bo wierzę też, że i my zamieszkamy w naszym włoskim domku i spędzimy w nim naszą włoską wiosnę, jesień i zimę, nie tylko dwa tygodnie lata. Póki co już przygotowujemy się do kolejnego wyjazdu we wrześniu do naszej kochanej I. Tyle jeszcze czekania ale dzięki Pani to oczekiwanie jest wypełnione włoskim życiem. Życzymy Pani i rodzinie, przyjaciołom (szczególnie Mario) spokojnych , zaczarowanych Świąt Bożego Narodzenia. Żeby w każdym z Was i nas było choć trochę z tego dzieciątka.... I żeby cuda się zdarzyły..... Oczywiście również wszystkim czytelnikom, komentatorom zakochanym w I. tego bloga życzę BUON NATALE
Asia z Łochowa

Kasiu - jak widzisz, wbrew pozorom, nawet przedświąteczna gorączka nie pozwala zapomnieć o Twoim blogu. Pozdrawiam i gdybyś już nie zdążyła zrobić jakiegoś świątecznego wpisu, gdzie mógłbym wpisać życzenia - robię to już teraz - spokojnych, zdrowych i wesołych Świąt Tobie, Dzieciakom, gościom przy wigilijnym stole oraz czytelnikom zapisów z Kamiennego Domu z całego serca życzę

Zwiedzając Włochy też byłam zauroczona okiennicami. Kiedyś i u nas w starych domach były, rzeźbione, malowane, drewniane. Ale już tak rzadko można je spotkać. Miłego Świętowania :)

Dołączam do Szanownych Czytaczy i pozdrawiam niestety w nastroju umęczenia, bo musiałam jeszcze bieżące zakupy spożywcze zrobić i nienawidzę tego sklepowego nastroju i wydatków, które trzeba poczynić. Oby uszka, barszcz złagodziły zmęczenie i nasze nastroje pozytywnie się ukierunkowały.
A o.

Zalozymy sie - za kilka lat przestawisz sie na wloska Wigilie, zrobisz jedno, najwyzej dwa dania polskie i na pewno nie bedziesz biegac za sedano rapa (selerem). No chyba, ze przypadkiem znajdziesz w sklepie... Wyluzuj dziewczyno, nie warto biegac z obledem w oku. I prosze mi nie chlipac przy koledach, a najlepiej ograniczyc do minimum i zamiast tego po Wigilii uciac sobie dlugi spacer. Pomaga na chandre.Auguri, auguri, auguri .