Kiedy słowo "rudera" jest nieodpowiednie.
środa, września 30, 2015
Myślę, że znam okolicę lepiej niż niejeden marradyjczyk, coraz trudniej jest moim tutejszym znajomym znaleźć miejsce, w którym jeszcze nie byłam, którego jeszcze nie fotografowałam. Tym bardziej więc wydaje się nieprawdopodobnym, by nowe odkrywali tu dla mnie moi Goście z Polski, a tak właśnie stało się całkiem niedawno. Ten post i zdjęcia im też dedykuję.
Lozzole to jedno z piękniejszych miejsc w okolicy, coś w nim jest mistycznego, magicznego, sama nie wiem ... Myślę, że też i inni moi Goście to potwierdzą, ale o tym więcej jutro.
Dziś chciałam opowiedzieć Wam o drodze na Lozzole i o tym, co można tam napotkać. Mieszkając po tej stronie wzgórz, wyruszaliśmy na szlak zawsze od strony doliny Lamone, jednak ostatnim moim Gościom, zaplanowałam inną trasę - od strony Palazzuolo. Kiedy wrócili, nadziwić się nie mogli - jakież to zadziwiające rudery kryją tutejsze lasy... Nadziwić się nie mogłam i ja, kiedy pokazali mi zdjęcia owej budowli i już wiedziałam, że jak tylko znajdziemy chwilę, zaraz pojedziemy zobaczyć ją na własne oczy ...
Drogi Mugello wszystkie są niezwykłe, jedna piękniejsza od drugiej. Gdzie nie spojrzeć, dech zapiera z zachwytu. Z jednej strony okazałe poderi, z drugiej rozpadające się rudery. Choć w tym wypadku słowo rudera zdawać się będzie tak bardzo niestosowne ...
Ca' del piano - tyle znalazłam informacji! Ale nie spocznę, póki nie dowiem się więcej. Napisałam nawet do samego burmistrza Palazzuolo, czy coś mu wiadomo na temat historii tego miejsca, będę pytać i szukać, bo to najniezwyklejsza rudera ze wszystkich jakie widziałam. Sądząc po rozrzuconych pozostałościach murów, można sobie tylko wyobrazić jak była ogromna. Ostała się studnia i arkady...
Kto tu mieszkał? Świadkiem czyjego życia były te wszystkie kamienie? Mam nadzieję, że już niedługo Wam opowiem.
Kto tu mieszkał? Świadkiem czyjego życia były te wszystkie kamienie? Mam nadzieję, że już niedługo Wam opowiem.
GDZIE to po włosku DOVE (wym. dowe)
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
12 komentarze
A w bibliotece nie mieli informacji?
OdpowiedzUsuńNicko
W bibliotece być może coś będzie, ale to też niepewne, najlepiej rozmawiać ze starszymi osobami. A jeszcze co do biblioteki, to sam wiesz jak jest:) Ledwo znajduję czas na spanie:) Niestety:((
UsuńNo nic trzeba będzie zatem uruchomić biblioteczne kontakty jeśli się burmistrz będzie milczał :) Ja nie wiem gdzie się nie obejrzysz bibliotekarz za plecami :) Pozdrawiam :)
UsuńNicko
Rzeczywiście przepiekna "rudera", podziwiam Cię, że tak dobrze znasz swoją okolicę, praktycznie każdy kamień czy budynek. Polscy goście za to zrobili Ci niespodziankę tym razem i odkryli coś dla Ciebie :-).
OdpowiedzUsuńMoja Natalka byłaby wniebowzięta :) Rudera jesy super.
OdpowiedzUsuńRobi wrażenie.... A to chyba rzadkość w przypadku Rudery :)
OdpowiedzUsuńPrzepiękne miejsca...aż wyobraźnia sama się uruchamia :)
OdpowiedzUsuńPodziwiam Pania za taki upor, odwage i ciekawosc swiata. Inni pewnie by sie juz poddali i pomysleli, ze skoro nie ma informacji w bibliotece, to nie ma co sobie zawracac glowy. A Pani nawet do samego burmistrza pisze. Pieknie. Zycze wytrwalosci i czekam na wiecej postow :-) Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńPiękno samo w sobie :) Kocham takie miejsca :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie, Mój blog/ KLIK :))
uwielbiam takie miejsca takie z duszą ....
OdpowiedzUsuńDla mnie bardziej odpowiednie słowo to ruina. Słowo rudera nie przyszłoby mi do głowy. Miejsce czarowne i "rudera" :) też.Pozdrawiam Ewa z gór
OdpowiedzUsuńPiękne miejsce. Faktycznie, "rudera" to takie sobie słowo w tej sytuacji. A jak tam kiedyś musiało być czarownie!! <3
OdpowiedzUsuń