Obiecałam, przez najbliższe trzy miesiące tematów szkoły nie tykać, ale sytuacja jest wyjątkowa, bowiem wczoraj chłopcy odebrali swoje pierwsze włoskie świadectwa. Już tłumaczyłam jak to wygląda w Italii. Dopiero po kilku dniach od zakończenia roku szkolnego, rodzice (czasem z dziećmi, czasem sami) zgłaszają się do szkoły, gdzie między godziną X a godziną Y nauczyciele wydają świadectwa.

Wczoraj zatem przejęci i podekscytowani, bo to nasz kolejny "pierwszy raz", stawiliśmy się w komplecie przed szkołą. Świadectwa dumni odebraliśmy, pokwitowaliśmy, litanii pochwał wysłuchaliśmy - ileż to chłopcy osiągnęli, jacy są wyjątkowi i żeby za żadne skarby ich z Marradi nie zabierać! Ani myślę - odpowiedziałam - tu nam dobrze, tu zostajemy po wsze czasy. Na koniec życzyliśmy sobie udanych wakacji i temat szkoły na trzy miesiące zamknęliśmy. Tzn - ja zamykam, bo chłopcy przez wakacje nad książkami będą musieli posiedzieć. 

I oczywiście nie byłabym sobą, gdyby łza mi się w oku nie zakręciła... Kiedy chłopcy usiedli przed szkołą do pamiątkowego zdjęcia, w gardle mnie ścisnęło, bo przypomniało mi się to, które zrobiłam, kiedy zapisywaliśmy ich do szkoły. Wtedy też byliśmy przejęci i wzruszeni, choć z innego powodu. Minął rok, nawet nie wiem kiedy...

Jeszcze dodam jako ciekawostkę, że dziś w Italii zaczynają się matury! Nim się obejrzę... No ale żyjmy tu i teraz, wystarczy sentymentów! A maturzystom ... IN BOCCA AL LUPO!

 PAGELLA to znaczy ŚWIDECTWO, CENZURKA:)