Jedna z podstawowych rzeczy jakiej nam brakuje po wyprowadzce z Casaluccio to piec drzewny! Pizza w nim pieczona była przepyszna. Teraz jesteśmy "skazani" na zwykły piekarnik, jednak nie rezygnujemy z pizzy, która i w takim wydaniu może być bardzo dobra. Tym bardziej, że mamy w drużynie pizzaiolo. Taka pizza siłą rzeczy będzie "trochę" inna w smaku, potraktujmy ją zatem jako alternatywę dla pizzy tradycyjnej.

Wczoraj w wiadomościach, pokazywali krótki materiał na temat sztuki robienia dobrej pizzy i sami mistrzowie wypowiadali się, że potrzeba lat by metodą prób i błędów dopracować swój własny, idealny przepis.   

Tak i nasz pizzaiolo, który pizzę robił przez lata, za każdym razem wprowadza udoskonalenia i drobne modyfikacje. Ostatnio zaskoczył nas dodając do ciasta smalec! To ponoć stary sposób ekspertów. Pizza za każdym podejściem jest coraz lepsza i kiedy mówimy "o ta to najlepsza wyszła", to okazuje się potem, że następna wychodzi jeszcze smaczniejsza.

Lubię te wieczory, kiedy robimy pizzę, bo to cały proces, rytuał, celebracja, dopieszczanie, dbałość o szczegóły, oczekiwanie. Każdy może dodać coś od siebie, każdemu "dedykujemy" osobny fragment. Mikołaj jest neutralny i zadowala się margheritą, Tomka część tonie w pomidorach i czosnku, Pawła zieje ogniem od pikantnego salame, kawałek Mario jest intensywny w smaku od słodkiej gorgonzoli, a mój jest improwizowany, ale zawsze dosolony kaparami, z soczystą, pieczarkową kołderką.  

A na dowód, że pizza udaje nam się wybornie nie opublikuję zdjęć pizzy upieczonej, bo takich zwyczajnie nie mamy:) Pamiętam o tym by udokumentować cały proces, ale kiedy pizza wyjeżdża z pieca aparat idzie w odstawkę!

Dobrego dnia!!

Słówko na dziś to STRUTTO czyli SMALEC.