Pożeganie Casaluccio
czwartek, października 31, 2013
Wczoraj oddaliśmy klucze do Casaluccio. Łzy na rzęsach mi zadyndały. Dziwnie wygląda dom bez ludzi, bez życia. Kiedy opróżniliśmy wszystkie kąty, zatarliśmy ślady naszej bytności, nagle wydał się taki smutny, opuszczony:(
Ostatnie zdjęcia, pożegnanie. Wszystko znajome, każdy kamień w murze, belka na suficie, szafa, łóżkowy aniołek. Wszystko przywoływało wspomnienia. Trzy lata to nie mało! Coś się skończyło, inne zaczyna ale zawsze pozostaje żal, tęsknota za tym co minęło bezpowrotnie.
Siedziałam na kamiennych schodkach ostatni raz i myślałam ileż to łez wypłakałam kiedy byłam w Polsce, jak bardzo byłam szczęśliwa, kiedy samochód w końcu zatrzymywał się przed domem po kilkunastogodzinnej podróży. Otwierałam okiennice, wpuszczałam powietrze, wypełniałam dom życiem, radością, miłością...
Taka kolej rzeczy... po mnie przyjdzie ktoś inny, a potem jeszcze ktoś, kamienne Casaluccio będzie czekać na następnych gości ...
LASCIARE to po włosku ZOSTAWIAĆ...
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
2 komentarze
Ten Dom już zawsze zostanie w Was, a w nim duża część Was :-) Wiem jak trudno jest zostawiać to, co się pokochało, z czym wiąże się tyle wspomnień. Ale teraz będziecie tworzyć nowe, we własnym domu, Waszym miejscu na Ziemi :-) A tam zawsze możecie wrócić w sentymentalną podróż ;-)
OdpowiedzUsuńMiłego dnia!
Przypomna to o przemijaniu ale i o narodzinach nowego. Budzi skojarzenia z bliskimi świętami;)
OdpowiedzUsuń