Chwilę po tym jak zostało zrobione to zdjęcie, jacyś chłopcy krzyknęli z samochodu - Ciao bella! - Paweł nie był jeszcze znieczulony i obojętny na takie komentarze, nastroszył się groźnie jak indor, tylko moja mama siedząca obok śmiała się w najlepsze:) Dziwne, że pamięta się takie drobiazgi, ale rzeczywiście, toskański czas zapisuje się w mojej głowie z najdrobniejszymi detalami, które wciąż, mimo mijających lat, pozostają żywe w pamięci.


Muszę zwolnić trochę miejsca na komputerowym dysku - na nowe wrażenia i widoki, po prostu na nowe, które nadejdzie...