środa, maja 29, 2013
Tęsknota nieznośna, uwiera i gniecie, tkwi upiornym łkaniem w gardle i nie daje spokoju, nie daje o sobie zapomnieć nawet na chwilę. Już nawet gotowanie nie umie jej zagłuszyć, przyćmić choć na moment. Czuję się tak jakbym na ramionach miała ołowiane pagony, ciężko się wyprostować, uśmiechnąć, iść dalej. Sinusoida mojego humoru znów opadła na sam dół, bo ... 100 km del Passatore przebiegła bez mojego kibicowania, bo Festa del Pane odbyła się bez mojego udziału, bo zaraz wyjdzie słońce i znów zaświeci nie dla mnie. Kipi we mnie złość, wymieszana ze smutkiem, podlana goryczą, złość irracjonalna. Złość - inna odmiana tęsknoty...
Dziś rozmywam się w powietrzu, dziś mnie nie ma. Dziś zbyt tęsknię by pisać o czymkolwiek. Tęsknię do schodów przed kamiennym domem, do skrzypiących drzwi starej szafy, do małej kuchni z widokiem na Gamognę, do ciężkich czerwonych pomidorów...
Ile już razy pisałam podobne posty? Ile ich jeszcze będę musiała napisać?
INSOPPORTABILE - to znaczy NIEZNOŚNY/A
Spodobał Ci się tekst?
Teraz czas na Ciebie. Będzie mi miło, jeśli zostaniemy w kontakcie:- Odezwij się w komentarzu, dla Ciebie to chwila, dla mnie to bardzo ważna wskazówka.
- Jeśli uważasz, że wpis ten jest wartościowy lub chciałbyś podzielić się z innymi czytelnikami – udostępnij mój post – oznacza to, że doceniasz moją pracę.;
- Bądźmy w kontakcie, polub mnie na Facebooku i Instagramie.
2 komentarze
coraz mniej, my Darling, coraz mniej. Stawiam na ilość postów zrównaną z wiekiem chrystusowym...
OdpowiedzUsuńno też bym tęskniła do tak cudnych miejsc....
OdpowiedzUsuń