Tredozio znajduje się już po stronie Romanii, ale przy samej granicy z Toskanią. Od naszego domu to zaledwie kilkanaście kilometrów, więc kiedy nie mamy pomysłu na spędzenie popołudnia ani chęci na długie wycieczki, wtedy wpadamy do Tredozio na spacer, na lody, ot tak ... a czasem w drodze nad Lago di Ponte:)

 

To nie żadne szczególne miejsce, miasteczko jakich setki na Półwyspie Apenińskim, ale ponieważ w Italii nie panuje architektoniczny chaos, jak ten, który w Polsce drażni nasze oczy, dlatego niemal każdy toskański "pipidówek", nas Polaków, będzie zachwycał. Nie chcę  znów krytykować tego co polskie, ale musicie przyznać, że niestety u nas króluje ogromna dowolność i często brak estetyki, tam natomiast wszystko do siebie pasuje, jest spójne, harmonijne.

Pierwsze wzmianki o Tredozio pochodzą z około 1000 roku, potem przez blisko 5 wieków leżało w strefie granicznej pomiędzy Toskanią a Państwem Kościelnym, były to tereny, gdzie - jak można przypuszczać - kwitł przemyt. Mimo, że w szczycie zanotowano tu około 4000 mieszkańców, to jednak po drugiej wojnie światowej populacja bardzo spadła i obecnie mieszka tu niewiele ponad tysiąc osób. Z jednej strony to zadziwiające, bo z racji swojego położenia w otulinie parków i rezerwatów mogłoby być bazą turystyczną, wiecznie tętniącą życiem, tymczasem Tredozio jest swojskie, życie płynie tu powoli, jakby czas się zatrzymał, mają swoje festy i sagry, jak każde inne włoskie miasteczko, mają basen miejski, restauracje i pewnie inne atrakcje, które w Polsce, na takim zadupiu - mówiąc kolokwialnie - byłyby  nie do pomyślenia.

Trochę dziwnie czułam się mierząc z obiektywu we wszystkie strony. Panowie sączący grappę przed barem, być może zastanawiali się co takiego pięknego jest w tych kamiennych murach, w zwykłej fontannie czy w potoku ale fotografowanie jest silniejsze ode mnie, w Italii prawie wszystko mnie zachwyca i chciałabym żeby ślad tego pozostał na zawsze.

GRANICA - to po włosku FRONTIERA  lub CONFINE